wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1089 | WYNIKÓW
Kapryśna dziewczyna
Trenuję dwie dyscypliny sportowe i mam bardzo mało czasu. Jesienią poznałem dziewczynę, zimą byłem już zakochany. Jako osoba nieśmiała długo nie potrafiłem zapytać, czy ona też coś czuje. Wreszcie się odważyłem i usłyszałem, że chce się ze mną przyjaźnić na wieki. Dziwne jest to, że wysyła sprzeczne sygnały. Zerwała przyjaźń, po wyjaśnieniach znowu się na to zgodziła. W tym tygodniu jest ciągle zła, podobno wszystko robię źle, nie dogadujemy się. Brakuje mi bliskiej osoby, ale jeśli nasz związek miałby tak wyglądać, to rezygnuję.
16-latek
Męki dorastania
Klasa uważa, że jestem sympatyczna. Staram się zabiegać o innych, bo nie będzie tak, że koleżanki będą bić się o moje względy, ale czasami bym tak chciała. Przez to zrobiłam się chorobliwie zazdrosna, ale staram się tego po sobie nie pokazywać, drażni mnie widok roześmianych grupek dziewczyn, mam zepsuty humor przez całe popołudnie.
Nastolatka
Koci dylemat
Rok temu urodziły mi się 3 najdroższe, najukochańsze w świecie kotki. Kocica umarła. Ale mieszkam z babcią, która nie lubi zwierząt i pozwoliła mi zostawić dwa koty, a jednego oddać. Nie chciałam tego, ale po kilku miesiącach walk oddałam jedną koteczkę. To było jakieś pół roku temu. Od tego czasu chociaż przyzwyczaiłam się, że jej nie ma, mimo to jest mi przykro, śni mi się. Aż tu nagle zupełnie przypadkiem zobaczyłam ją na pewnym podwórku. Zawołałam ją, podeszła do mnie, obwąchała, myślę, że mnie poznała. Od tego czasu z jednej strony się cieszę, bo wygląda zdrowo i ślicznie, a z drugiej - i tu mam ten koszmarny dylemat - mam ochotę ją po kryjomu zabrać. Ale boję się grzechu. Kocham tę kotkę, nie chciałam jej oddawać. To moje kochane zwierzątko, którego pozbyłam się pod wpływem strachu i szantażu, że babcia sama się z nimi rozprawi.
Miłośniczka kotów
Pełna gracji
Tak jak Pani poleciła, podeszłam do lustra i pomyślałam, co mi się we mnie podoba. A więc oczy, bo duże i niebieskie, no długie rzęsy. Lubię też moje włosy, bo są bardzo gęste, długie i koloru blond, ale za to kręcone (co mi się nigdy nie podobało). Zawsze je wiążę w warkocz. Mama krzyczy, że chodzę bardzo szybko, przygarbiona, głowa spuszczona. Trochę tak, jakbym przed ludźmi chciała uciec i w sumie coś w tym jest, bo najczęściej dbam o to, żeby przemknąć niezauważalnie. Wyraz twarzy? Chyba bardzo spięty, z oznakami jakiegoś przerażenia. Muszę przyznać, że bardzo się zaniedbałam, zwłaszcza sprawy wyglądu zewnętrznego. Skupiłam się tylko na nauce, bo chcę się dostać na stomatologię.
Licealistka
