wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 19582 | WYNIKÓW
Mylące sygnały
Od początku pobytu w szkole on mi się podobał. W pewnym momencie ja mu też. Dawał bardzo wyraźne sygnały. Tak mnie to cieszyło. Były rozmowy, żarty, wspólne przerwy, wychodzenie ze szkoły. A gdy już czekałam na wyznanie, to nagle koniec, oschłość, udawanie, że tego nie było. Pogodziłam się z porażką, co nie było łatwe. Modliłam się i modlę za niego, bo życzę mu samego dobra. Jestem skołowana, nie wiem, jak to rozumieć, bo bardzo mi na nim zależy.
15-latka
Jak sobie poradzić?
Przyjaźnimy się w kilka dziewczyn. Wiem, że trudno utrzymać przyjaźń w takiej ilości osób. Dziewczyny tak naprawdę wiecznie się kłócą i tego nie da się znieść. Czasami ja i moja najbliższa przyjaciółka już nie możemy tego znieść. Jedna dziewczyna chyba chce się od nas odłączyć, gdy ją o to pytamy, mówi, że ona nas bardzo lubi itp. Nie wiem, jak wyjaśniać te kłótnie, skoro cokolwiek się powie, dziewczyny płaczą i mówią, że są głupie.
Co zrobić w takiej sytuacji?
13- latka
Obawy zauroczonej
On mi się bardzo podoba i lubię go. Sądzę nawet, że się w nim zakochałam. Chyba z wzajemnością. Ciągle się spotykamy w naszej grupie, on jest cały czas przy mnie, wiele żartuje, ale też mówi komplementy. Tylko nie wiem, czy chodzenie ma sens. Bo potem się ludzie strasznie kłócą, a ja nie lubię kłótni
17-latka
DAJ NAM SZKOŁĘ - PIERWSZE PIĄTKI MIESIĄCA Św. Andrzej Bobola
Od pięciu lat jest jednym z patronów Polski choć żył w XVII wieku. Gdyby nie jego męczeńska śmierć pewnie dziś niewielu słyszałoby o zakonniku-jezuicie, który jak wszyscy spowiadał, odprawiał msze i głosił kazania. Ale w tym co robił, był tak gorliwy, że nazywano go „łowcą dusz”. To się niektórym nie podobało, dlatego go znienawidzono i zabito.
Moje zasady
Życie jest zbyt krótkie, by budzić się rano z żalem. Więc darzę szacunkiem tych ludzi, którzy traktują mnie dobrze, zapominam o tych, którzy tego nie robią i wierzę, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Jeśli dostaję szansę, korzystam z niej. Śmieję się, kiedy mogę, przepraszam, kiedy powinnam i odpuszczam sobie to, czego nie mogę zmienić.
17-latka
Bez paska
Zapowiedziałam rodzicom, że w tym roku będę inaczej podchodziła do nauki i w związku z tym nie będę miała paska. Mama mnie poparła, bo widziała, jak bardzo byłam wykończona w zeszłym roku. Tato stwierdził, że to bardzo głupie założenie. Przecież cała rodzina mnie przed wakacjami ostrzegała, że się wykończę, że nie można się tak przejmować ocenami.
Licealistka
Ciesz się
Na czacie zaczęłam pisać z chłopakiem. Chciał zobaczyć moje zdjęcia. Wybierałam najładniejsze. Chwalił moje nogi, figurę. Nie chciał przerywać rozmowy, ale mama kazała mi iść do sklepu. Wreszcie zakończyłam rozmowę, ale od tego czasu już go nie ma, a ja zaczęłam chodzić na czarno, płaczę. To było takie miłe, te komplementy, pierwszy raz przeżyłam coś takiego.
Nastolatka
Boję się obudzić po śmierci
Pani katechetka opowiadała nam na religii o śmierci klinicznej i nawet mówiła, że ktoś się obudził podczas swojego pogrzebu. Od tamtego czasu boję się, że obudzę się w grobie. Tata mówi, że to się zdarza rzadko i mnie to nie spotka. Staram się o tym nie myśleć, ale to i tak siedzi w mojej głowie. Dominika
Religia jest najważniejsza, bo wszystko, co mamy, mamy dzięki Panu Bogu
Kilka lat temu, specjalnie dla „Małego Gościa”, 7-letni Kirylos Kadri Wadi, Kopt z Aleksandrii w Egipcie, mówił tak: „Moi rodzice powiedzieli, że krzyż na ręce to nie jest tylko znak, on pokazuje to, co mamy w sercu. Tego krzyża nie można niczym zmyć ani wymazać. Jest wytatuowany na prawej ręce, aby w każdej chwili, przypominał nam Chrystusa”.
