wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1588 | WYNIKÓW
Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
Łatwo się domyślić, kto jest moim patronem. Oczywiście, archanioł Gabriel. Mieć takiego patrona to zaszczyt wielki, wiem i bardzo dziękuję za to moim rodzicom. Choć pamiętam, że szukałam świętej Gabrieli. Nie znalazłam. Dopiero jakiś czas temu dowiedziałam się, że są trzy. Wprawdzie nie święte, a błogosławione, ale są. Może jest ich więcej, nie wiem.
Co się dzieje!?
Bardzo dobrze się uczę, nie palę, nie przeklinam, chodzę do kościoła, dużo się modlę, czczę Boga. No i co? Jestem niepewny, łobuzy się ze mnie śmieją, dziewczyny wolą słabych uczniów, którzy są wulgarni. Nie pojmuję tego! Chcę iść do dobrego gimnazjum, bez mojej klasy, ale nie wiem, czy to dobra decyzja.
12-latek
Triduum Paschalne
Wszystkich ministrantów jest na styk. Dlatego jestem dumny z kolegi lektora, który dzięki analitycznemu umysłowi potrafi lepiej niż ja o to wszystko zadbać. To on się zajął zbiórką, którą ja miałem zwołać. Szkoda tylko, że brakuje starszej kadry. Powołał ich Bóg i tak teraz jest trochę pusto.
Starszy ministrant
Wszystko na mnie
Wszystko, co komuś się nie uda, jest na mnie. Ktoś w mojej rodzinie nie dokręci czegoś, czy coś się stanie, to niby moją wina. Gdy wróciłam z kolonii, to mój brat twierdzi, że żałuje, że przyjechałam. Słyszę czasami jak brat i mama rozmawiają o tym, że jestem zła i niedobra. Mam ochotę czasami uciec i nie słuchać tego. Wiele razy mówiłam moim rodzicom, że się źle z tym czuję, ale oni się ze mnie śmiali. Gdy się źle czuję, to muszę iść do szkoły, bo uważają że kłamię. Nie wiem, co ja takiego mam, że jestem gorsza.
13-latka
Otwórzcie serce Jezusowi
Tego nie można przegapić. To będzie prawdziwy szturm do nieba, Poruszy on czułe serce Boga i stwardniałe serce ludzi.
W tym roku na nabożeństwach różańcowych w październiku modlić się będziemy o wiarę razem z siostrami karmelitankami Dlaczego akurat o wiarę i dlaczego z siostrami karmelitankami? Powodów jest kilka.
Krzyk o modlitwę?!
Dzielę pokój z siostrą, mimo różnych konfliktów w miarę się dogadujemy. Bliskie wiekiem, obie chodzimy na oazę, jesteśmy rodziną religijną. Problem pojawia się każdego wieczoru. Chcę się modlić w samotności i wpadam w furię, gdy siostra nagle wchodzi. Krzyczę wtedy, wyrzucam ją, ona protestuje i kolejna awantura. Czy nie mam prawa do chwili samotności? Z drugiej strony boję się, że takie zachowanie jest wyparciem się Boga. Bo ja nie potrafię jej powiedzieć, że potrzebuję trochę czasu na modlitwę.
Licealistka
