wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4916 | WYNIKÓW
Łukasz z Kielczy
Mój sześcioletni syn Łukasz po złożeniu ramki miał ją ozdobić z moją (mamy) pomocą kolorowym papierem itp. Jednak on chciał ją ozdobić po swojemu, poszedł i zamknął się w swoim pokoju. Byłam mile zaskoczona, kiedy zobaczyłam gotową ramkę! Samodzielnie napisał napis, mimo, że dopiero uczy się pisać i umieścił w niej zdjęcie naszej rodziny. Bardzo się ucieszyłam. Ramka zajęła oczywiście honorowe miejsce w naszym pokoju gościnnym :-)
Zaistniałam, zadziwiłam
Dzisiaj w mojej szkole był apel podsumowujący 2 półrocze. Ja dostałam dyplom za zajęcie 1 miejsca w Szkolnym Konkursie Ortograficznym. A takie przebojowe dziewczyny z mojej klasy tak się na mnie dziwnie patrzyły. Pewnie z zazdrości. A mama mówi, że po prostu były ciekawe Ja zawsze byłam w klasie cichą myszką, a teraz się ujawniłam i zaczęłam ruszać. Co mam zrobić w tej sprawie?
Gimnazjalistka, kl. I
Kamil
Szczęść Boże,
U mnie dopiero ferie zimowe się zaczęły i na razie nie nudzę się nawet troszkę. Mam kilka planów jak miło spędzić czas i mam nadzieję, że uda mi się je zrealizować.
Oczywiście jest również miejsce dla Pana Boga. W niedzielę zaczynamy rekolekcje, które będą trwały aż do Środy Popielcowej.
Na zdjęciu jestem z moim rodzeństwem, jest to pamiątkowe zdjęcie z roczku mojego braciszka.
Pozdrawiam
Pod gliwicką radiostacją
Zosia tłumaczyła, że powinienem być bardziej przyjazny. Jesteśmy w miejscu, gdzie wiele lat temu zaczęła się II wojna światowa. Ok, postaram się. „Dobry Tytus, dobry”- zapewniała mnie Lola i jakoś pod jej ufnym głosem warczenie ustało, a ogon sam zaczął merdać. „Wojny są niemądre”- dodała Zosia, a właściciel Elbrusa umówił się z dziadkiem, że pozwolą się nam za chwilę wyhasać i zaprzyjaźnić. Zerknąłem na niego nieufnie.
W poszukiwaniu przyjaciółek
Rozglądam się uważnie, wciąż i wciąż obserwując zachowanie innych dziewczyn. Ale wszystkie albo mają swoje paczki, trzymają się razem, albo ''nie są dla mnie''. Nie ma dla mnie przyjaciółki ani w moim miejscu zamieszkania, w parafii, w miejscowości, w szkole. Dlatego wypatruję liceum, ono już tak blisko. A tam tyle nowych osób, że powinnam kogoś znaleźć, w każdym razie będę się o to starać.
Samotna gimnazjalistka
Też tak chcę!
Ostatnio zainspirowałem się popularnym fragmentem 2Tm2.3 czyli "Bierz udział w trudach i przeciwnościach jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa" I to mi się tak spodobało! Uświadomiłem sobie, że ja też chcę być takim "żołnierzem" Chrystusa, głosić Dobrą Nowinę w wielu miejscach. Wiem,że w moim wieku jest to trochę dziecinne, ale proszę, żeby Pani się wypowiedziała na ten temat i poleciła, co mam robić.
14-latek
Czy dalej będę sama?
We wrześniu pójdę do drugiej gimnazjum, ale mam kłopot. Wydaje mi się, że nikt mnie nie lubi, ponieważ nie chcą ze mną rozmawiać. Myślę, że
uważają mnie za obcą, ponieważ we wrześniu miałam wypadek i do szkoły poszłam z początkiem drugiego półrocza. Co zrobić, by zaczęli ze mną rozmawiać? Próbowałam wykazać się inicjatywą i sama zagadywałam, ale zwykle te osoby zmieniały miejsce pobytu na przerwie i znowu zostawałam sama.
Zmartwiona
Kolejne pokolenie
Chwilami miałam wrażenie, że powietrze aż wibruje od tajemniczych iskierek przelatujących między dziewczynami i chłopakami. Podbiegłam na chwilę do rodziców, którzy akurat wspominali swoją młodość, gdy dokładnie w to samo miejsce przyjeżdżali na rowerach z przyjaciółmi. Podobnie było z dziadkami. Tylko nikt tu dawniej nie sprzedawał lodów ani frytek i innych pyszności. Rzuciłam się w kierunku młodych zdążających po lody. Będę miała używanie, bo pewnie prawie każdy się ze mną podzieli.
Ja też czytam
. Ja też czytam! Pewnie, że nie są to przygody radosnych mieszkańców Bullerbyn. Ja czytam ślady. Gdy tylko wychodzę na chodnik, w mój czuły na zapachy nos uderza niesamowita ilość bodźców. Po wejściu na alejki dostaję po prostu bombę informacyjną. Wiem, kto przede mną szedł tą drogą, które drzewo i jakie krzaki są aktualnie naszymi słupami ogłoszeniowymi. Dlatego muszę w tych miejscach zatrzymywać się bardzo długo. Niestety, rodzina tego nie rozumie.
Rusz do przodu
Rozstałam się z chłopakiem. Mam wrażenie, że nie umiem życzyć teraz innym ludziom dobrze. Wszędzie doszukuję się odpowiedzi na pytania: "Dlaczego oni mają lepiej? Dlaczego u mnie nic się nie zmienia? Dlaczego im się udaje? Dlaczego oni są szczęśliwi? Dlaczego on jest szczęśliwy już z inną?” Mam wrażenie, że wciąż nie umiem byłemu chłopakowi wybaczyć i taka jestem na siebie zła, bo przez to mam wrażenie, że stoję w miejscu.
Licealistka
