wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 5735 | WYNIKÓW
Klikam i klikam...
W ciągu roku w weekendy potrafiłam siedzieć przed komputerem całymi dniami. Teraz, gdy zostaję sama w domu, nic innego nie potrafię wymyślić, więc bezmyślnie klikam. Ale wcale się z tym dobrze nie czuję. Chcę się z tego wyrwać, ale nie mam żadnej pasji, wiele moich koleżanek robi to samo. Gadamy przez Internet i tyle.
14 -latka
Wszystko stracone?
W gimnazjum poznałam fajnego chłopaka, jest miły, zabawny, przystojny i wszyscy go lubią. Na samym początku wszyscy nasi znajomi twierdzili , że musimy być razem, że on mnie kocha itd. Czasem też powiedział mi coś miłego itp. A teraz on ma pełno koleżanek, z którymi chodził do podstawówki i czasem mnie jakby nie zauważa, powie coś niemiłego. Kiedyś myślałam, że to ten jedyny, ale nie zapytał mnie o numer telefonu ani ja nie mam jego (a do prawie wszystkich innych dziewczyn ma), nie pisze do mnie na fb ani nigdzie indziej ( a z wszystkimi innymi tak) , nie umówił się ze mną nigdzie. Podobno do wszystkich dziewczyn pisze , że są ładne i chce każdą zdobyć. Nie wiem co mam zrobić.
13-latka
Przestrogi licealistki
Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum. Zawsze byłam szczupła, wręcz chuda, ale wtedy chciałam być ciągle w centrum uwagi, zauważona, doceniona, podziwiana, we wszystkim najlepsza. Już wtedy wiedziałam, że nie mogę taka być, ale podświadomość, uczucia, o wszystko było ode mnie silniejsze. Wpadłam na pomysł: anoreksja. Pomyślałam, że kiedy będę ją mieć, to ludzie będą się nade mną rozczulać, a ja będę z tego powodu przeszczęśliwa. To była początkowo największa motywacja, która gdzieś miała też swoje odnośniki, rozgałęzienia, powody mniejsze lub większe. Z czasem jednak musiałam stawać się bardziej wiarygodna. Odeszły słodycze, zaczęłam liczyć kalorie. Chudłam szybko, bo organizm był bardzo młody, dużo się ruszałam, szło gładko. Robiłam to wszystko oczywiście bardzo na pokaz. Potem pojawiły się jakieś pierwsze wyrzuty sumienia, postanowiłam z tym zerwać.
Jasne przedstawienie sprawy
Pisałam o moich problemach ze zdrowiem, że mam przez to problemy z nadwagą i przez to wyśmiewają mnie w szkole. Pani mi poradziła, abym z kimś w szkole o tym porozmawiała, że może wystarczy uświadomić klasę, że jestem chora i że to przez to. Radziła mi też Pani, abym szukała środowisk w kościele. Miała Pani rację. Faktycznie wystarczyło porozmawiać z klasą na godz. wych. i wszystko się zmieniło. Pomagam teraz w wolontariacie: spacerujemy, rozmawiamy, spodobała mi się praca ze starszymi ludźmi. Oni tak wiele przeszli. Jest pewna kobieta, która przeżyła druga wojnę światowa. Teraz opowiada mi o wszystkim. Czasem zaskakuje mnie siłą człowieka po takich przeżyciach. Ale ciągle cieszy się życiem i dziękuje Bogu za każdy dzień. Ja też bardzo dziękuje za pomoc.
Licealistka.
Najpopularniejsze
- Moim powołaniem jest miłość
- Wspomnienie aniołów stróżów
- Bóg widzi wszystkie twoje dobre uczynki
- Zemsta jest czymś, co nie podoba się Panu Bogu
- Chcą być blisko Jezusa
- Już jest blisko!
- U Polski bram trzymamy straż
- Październikowy numer "Małego Gościa"
- Gdzie jest twoja rybka?
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
