wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7560 | WYNIKÓW
Zakochana po uszy
Zakochałam się po uszy w koledze z klasy. Strasznie mi na nim zależy i wiem, że on też mnie lubi. Ale nie wiem, co zrobić, żeby mną też się zainteresował. Staram się z nim często rozmawiać, ale tylko czasem się udaje, bo czasem jest w jakiejś grupce i jestem wtedy zdezorientowana, a mamy trochę wspólnych tematów i największym z nich jest harcerstwo. Raz nawet rozmawialiśmy ze sobą całą przerwę! Liczę na dobrą radę.
14-latka
Moc uśmiechu
Nie mam przyjaciół w szkole, wszyscy uważają mnie za dziwaczkę. Przerwy spędzam w bibliotece, z czego inni się wyśmiewają. Do tego chcę zagadać do świetnego chłopaka, ale jestem okropnie nieśmiała, zwłaszcza w stosunku do chłopców. On często uśmiecha się do mnie itd., ale zawsze robię się czerwona jak burak i pospiesznie odwracam wzrok. Staram się, by to minęło, niestety jedyny skutek, to ledwo wydukane dwa zdania. Rodzice mówią, że jestem przewrażliwiona.
Gimnazjalistka.
Jak przekonać rodziców?
Bardzo chciałabym mieć komórkę dotykową. Rodzice twierdzą, że to zło i tylko uzależnia. Nie jestem typem człowieka, który przesiaduje po kilka godzin przed komputerem czy smartfonem ( w moim przypadku komputerem). Chciałabym ją mieć, żeby robić zdjęcia, kontaktować się z innymi albo uczyć się. Raz próbowałam porozmawiać z mamą, ale ona tylko powiedziała, że nie dostanę i koniec. Rodzice nawet nie rozumieją, jak czasem może być pomocna komórka dotykowa, bo sami takiej nie posiadają...
Czternastolatka
Czy mogę sie na jej śmierć jakoś przygotować?
Drogi Mędrcze Dyżurny! Mam Babcię, którą bardzo, bardzo kocham. Jest dla mnie kimś wyjątkowym. Jestem z Nią bardzo zżyty. Ale ona ma już wiele lat i coraz częściej choruje. Wiem, że niestety kiedyś umrze, jak każdy człowiek. Wiem również (jestem tego pewien), że nie będę potrafił pogodzić się z Jej śmiercią. Coraz częściej myślę sobie, jak to będzie, kiedy Jej zabraknie. Moje życie nie będzie miało żadnego sensu! Czy mogę sie na jej śmierć jakoś przygotować? Robert
Opieka nad siostrą
Jestem maturzystką, świetnie się uczę i mam ambitne plany związane ze studiami. Sytuacja rodzinna jest jednak taka, że malutka siostra jest pod moją opieką przez sporo godzin dziennie i nie można tego zmienić. Za rok, gdy wyjadę, będzie to załatwione, teraz się nie da. Nie narzekam, rozumiem, że nie mogę być na wielu imprezach, że rodzina musi sobie pomagac, ale boję się, czy ogarnę to wszystko. Wiem, że nie można mi pomóc, ale może jednak?
Maturzystka
Rowerowy problem
Rodzice ustalili, że dostanę nowy rower. Bardzo się w to wkręcili, szukali, dyskutowali i wreszcie znaleźli odpowiedni. Zachwycali się nim, a mi średnio się spodobał. Ale nic nie powiedziałam i wbrew sobie zgodziłam się. Potem denerwowali mnie swoimi zachwytami, odechciało mi się jeździć, więc mama brała mój rower bardzo chętnie. Wreszcie wybuchłam, powiedziałam, by go sobie wzięła. No i nasłuchałam się, jaka to jestem niewdzięczna. Powiedziałam stanowczo za dużo i bardzo niesprawiedliwie. Jak to odkręcić?
Nastolatka
Odczuwam złość
Ostatnio ciągle czuję złość. Albo denerwuje mnie to , że drzwi się za szybki zamknęły, albo, że nie mam nic do jedzenia. Jednym słowem wszystko. Idę do szkoły, a tam to już szkoda słów - pełno fałszywych ludzi, z którymi trzeba jakoś żyć. Nie mówiąc już o idiotycznych zachowaniach kolegów, którym się wydaje, że są tacy zabawni. Są też fajne chwile, ale ich jest zdecydowanie za mało. Noszę w sobie to wszystko i nie mogę tego wyrzucić.
Nastolatek
Jak się zachować?
Podoba mi się jeden ministrant z kościoła. Jest w moim wieku, często go spotykam, bo chodzi ze mną na dodatkowe lekcje dwa razy w tygodniu(ale jest w innej części), a teraz się dowiedziałam, że będę z nim chodziła też na inne zajęcia. Nie znam go, ani razu nie zamieniłam z nim słowa. Jak mam się zachować, gdy będę go częściej spotykać? Boję się, że będę nienaturalna i sztuczna, a chcę się pokazać z jak najlepszej strony...
Czternastolatka
Nie chcę wakacji
Wszyscy cieszą się nadchodzącymi wakacjami, a ja jakoś nie potrafię. Mnie to przygnębia. Nie mam żadnych planów. Wrócę po zakończeniu roku do domu, usiądę na łóżku i nie będę miała żadnego celu w życiu przez dwa miesiące. Nie będę się widziała z klasą, z ludźmi. Bardzo lubię swoje liceum. Gdy wychodzę z domu, jestem wśród ludzi, rozmawiamy, śmiejemy się, czuję się dobrze. Co ja będę robić w domu? Pewnie każdy ze znajomych rozjedzie się, telefony zamilkną.
Ultimatum
Moja najlepsza przyjaciółka zakochała się w chłopaku. Problem polega na tym, że temu chłopakowi nie podoba się ona, ale ja. Ona jest zła i rozumiem to. Mówi, że płacze po nocach. Najgorsze jest jednak to, że od jakiegoś czasu sama nie potrafię określić, co czuję do tego chłopaka. Powiedziałam jej to, a ona postawiła mi ultimatum: jeśli zostanę jego dziewczyną, przyjaźń między nami skończona. Nie wytrzymuję już tej chorej sytuacji, nie mam pojęcia, co zrobić.
15-latka
Najpopularniejsze
- Polskie szkoły dla szkół Syrii
- Jak równo silnik gra, jak śmiało śmigło tnie
- Jak ma wyglądać nasza relacja z Bogiem?
- Więcej niż prawo
- Wchodzisz w królestwo Boże
- Czarne Pantery w Braniewie
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
