wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 20053 | WYNIKÓW
Marzenia czy rozsądek?
Jestem w drugiej klasie gimnazjum, więc powoli czas na to, by zastanowić się nad tym, co chciałabym dalej w życiu robić. Jednak to, co
rzeczywiście chciałabym w życiu osiągnąć a to co powinnam, bardzo się różni. Chciałabym zostać policjantką lub nauczycielką biologii, ale moi rodzice uważają, że to praca bez przyszłości, a w policji daleko nie zajdę. Proponują medycynę. Gdybym zrobiła dodatkowo specjalizację, miałabym duże szanse dostania pracy, a jeśli nie, zawsze mogę otworzyć własny gabinet. Tak przynajmniej rozumują moi rodzice i ja. Tylko aż tak bardzo mnie nie ciągnie na medycynę. Jednak z drugiej strony chciałbym spełnić oczekiwania rodziców i być jako najmłodsza z rodzeństwa dumą rodziny. Nie chciałabym by wypominali mi (tak jak mojemu rodzeństwu) że źle wybrałam. Więc co wybrać? To co podpowiada serce czy to co podpowiada rozum? Zazwyczaj kieruje się rozumem.
15-latka
Brak zgody na koncert
Dowiedziałam się, że w marcu będzie koncert świetnego muzyka, który przyjedzie właśnie na ten jedyny koncert. Przeliczyłam wszystkie swoje pieniądze, kupiłam bilet dla dwóch osób- czyli dla siebie i dla mamy lub kogoś dorosłego z rodziny. Pomyślałam, że może jedna z młodszych ciotek chętnie by pojechała. Byłam dumna, że wszystko się udało, a tu problem, bo mama powiedziała, że się na koncert nie zgadza. Argumentów nie ma. Nie bo nie, kiedyś będę jej podobno za to wdzięczna. Przecież lubi muzykę, kilka lat temu byłyśmy razem na koncercie, a teraz nie.
16-latka
Bez niego jest szaro
Chodzimy razem do szkoły. Na początku był wspaniały. Kulturalny i komplementował. Nagle zamilkł. Bo zakochał się już wcześniej w mojej przyjaciółce, a ona zaczęła chodzić z innym kolegą. Potem znowu mieliśmy dobry kontakt, ale na krótko i znowu jego milczenie. Bardzo mi smutno na duszy, bo bez niego świat nie jest już taki kolorowy, a nawet jeśli mnie przeprosi i będziemy się przyjaźnić, nie będzie tak, jak przedtem. Nie wiem, czy dać sobie z nim spokój i ignorować go tak, jak on mnie, czy starać o dalszą przyjaźń...
Smutna gimnazjalistka
Jeszcze o nieklejących się rozmowach
Ostatnio na stronie pojawił się list nastolatki, na temat "klejenia się" rozmów. Zgadzam się z Panią, że nic na siłę. Ale mam pytanie, czy jeżeli wygląda to tak, że raz rozmawia się z chłopakiem dobrze, a czasami właśnie tak się nie klei i nie ma tematów, to radzi Pani, żeby postąpić tak samo, czy próbować jakoś jednak "poskładać" te rozmowy? Starać się coś wymyślić itp. Poza tym, też myślę, ze dziewczyna nie powinna wychodzić z inicjatywą, ale czasami rozumiem, że jest to trudne. A jak Pani się na to zapatruje?
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Zamek Królewski w Warszawie
- Bądź wola Twoja, Panie Jezu!
- Dziecko, odpuszczone ci są twoje grzechy
- Załącznik #9087022
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Pół miliona wiernych na Watykanie
- Najodważniejsi w kościele
- Nietoperze jak surferzy
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
- Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan
