wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 322 | WYNIKÓW
Brak zgody na koncert
Dowiedziałam się, że w marcu będzie koncert świetnego muzyka, który przyjedzie właśnie na ten jedyny koncert. Przeliczyłam wszystkie swoje pieniądze, kupiłam bilet dla dwóch osób- czyli dla siebie i dla mamy lub kogoś dorosłego z rodziny. Pomyślałam, że może jedna z młodszych ciotek chętnie by pojechała. Byłam dumna, że wszystko się udało, a tu problem, bo mama powiedziała, że się na koncert nie zgadza. Argumentów nie ma. Nie bo nie, kiedyś będę jej podobno za to wdzięczna. Przecież lubi muzykę, kilka lat temu byłyśmy razem na koncercie, a teraz nie.
16-latka
Męki dorastania
Ciągle mam "doła", chodzę smutna, nic nie jest w stanie mnie uszczęśliwić. Właściwie powinnam być szczęśliwa, bo "ziściła się" większość moich marzeń. Ale ja sama z sobą nie mogę wytrzymać. Codziennie płaczę, czasem zupełnie bez powodu. Ostatnio złapałam się na tym, że jestem wredna dla osób które kocham. Mam już dość swojego zachowania. W szkole, pomimo tego, że zawsze byłam wzorowa, opuszczam się, moje oceny już mnie nie satysfakcjonują. Widzę, że moje zachowanie nie podoba się nauczycielom i choć chcę je jakoś zmienić, to niezbyt mi się udaje. W domu właściwie ciągle się uczę. Siedzę zazwyczaj do północy, czasem później, potem słucham muzyki i płaczę. Ostatnio nawet w Kościele. Przypomniała mi się zmarła babcia i nie mogłam
powstrzymać łez. Ostatnio często przypominają mi się bliscy zmarli.. Tak bardzo mi ich brakuje.
13-latka
Brak motywacji
Jestem w klasie maturalnej. Mam ciekawe plany, wybrałam dobry kierunek na bardzo dobrej uczelni. Wiem, na jakim poziomie muszę zdać egzaminy maturalne. Niestety, za mało się uczę. Brakuje mi motywacji. Po lekcjach prowadzę każdego dnia długie konferencje SM-owe z koleżankami. Potem stracony czas przy f-b. Każdy pretekst jest dobry, byle się nie uczyć. Robię różne plany, ale ich nie realizuję. Niepewność co do uczuć jednego z kolegów też źle na mnie wpływa. No i stresuje mnie też to, że gdy się nie dostanę, to będzie wstyd. Mam dobrą opinię, wiele sukcesów i co? Ale będą gadali, gdy się nie dostanę. Jak się zmotywować do nauki?
Maturzystka
Rozkrzyczana rodzina
W mojej rodzinie wszyscy krzyczą. Tylko ja jestem cicha, potrzebuję spokojnych i długich rozmów. Nie w domu, gdzie wszyscy wrzeszczą. Mama nigdy ze mną nie rozmawia, tylko ciągle zakazy i pytania o szkołę, o zadania. Tak bardzo potrzebuję dostępu do Internetu, ale mam go bardzo ograniczony, nie potrafię wywalczyć więcej, bo rodzice zaraz krzyczą. Moje krzyczące rodzeństwo swoje wywalczy, a ja nie.
Gimnazjalistka
Nie ta droga
Od dłuższego czasu denerwuje mnie to, że jestem traktowana (pod wieloma względami) jak małe dziecko. Niby wiem, że rodzice często nie pozwalają mi na coś dla mojego dobra. Jednak denerwuje mnie to. Czasami robię awantury o FB, którego mieć nie mogę i o inne rzeczy, które moje koleżanki mogą, a ja nie. Ostatnio zaczęłam się bardzo brzydko odzywać(szczególnie niemiło i poniżająco dla rodzeństwa), kłócić się jeszcze bardziej niż zawsze i ciągle siedzieć przy telefonie.
12-latka
Zaślepienie
Denerwuje mnie sama jej obecność. To, że ona ma pracę domową ja nie. Że ona uczy się na przewie, ja staram się w domu. Mówi po sprawdzianie, że był trudny, ja, że łatwy. Ona dostaje 6, a ja 5. Kiedy się uczę, myślę, co ona robi i czy znów dostanie lepszą ocenę ode mnie. Czy znów będzie ode mnie w czymkolwiek innym lepsza. Wiedza przestała mi wchodzić do głowy. Nie jestem w stanie się uczyć. Wariuję. Nie pamiętam jak się uczyłam w gimnazjum! Zawsze byłam od niej lepsza nagle ona uczy się w szkole i jest lepsza ode mnie. Nawet jak nie chcę tak myśleć, to się nie da! Jej obecność doprowadza mnie do szału! Nie wiem co robić. Siedzę w domu po późnym powrocie ze szkoły, nie spotykam się z koleżankami. Nie odprężam się, nie relaksuję.
Nastolatka
Wolę siedzieć sama
Kiedyś siedzieliśmy razem, oglądaliśmy telewizję, rozmawialiśmy, a teraz? Mama siedzi z tabletem, tata z laptopem, a brat z telefonem. Telewizor też jest włączony, ale tylko po to, by w pokoju nie było zbyt cicho. Nie mam ochoty z nimi siedzieć, skoro i tak nie rozmawiamy, więc idę do siebie. Oni mają o to pretensje. Chciałabym, by było jak dawniej.
Smutna Iga
