wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1624 | WYNIKÓW
Przebaczanie pod warunkiem?
Mam problem z ludźmi. Niby chcę iść na psychologię, a upadam przy zwykłych kontaktach z rówieśnikami. Zawsze dążę do zgody, a sytuacje konfliktowe bardzo przeżywam. Zawsze dążę do zgody, biorę na siebie większą część winy, byleby wszystko było już dobrze. Ale mam problem z przebaczeniem, oczekuję przeprosin. Zauważyłam, że dążę do perfekcjonizmu, że chcę być lubiana, podziwiana itd. Chciałabym ze wszystkimi żyć w zgodzie, ale wiem, że to niemożliwe. Dlaczego tak emocjonalnie reaguję na kłótnie?
Gimnazjalistka
Internetowa przyjaźń
Poznałam go dzięki internetowej grze, którą oboje lubimy. Cecha, która stanowczo mnie w nim urzekła to mądrość. Tak, jak ja uczy się najlepiej w klasie. Różni się od moich kolegów, którzy nie potrafią być chociaż przez chwilę normalni i zaśmiecają atmosferę swoimi drętwymi żartami. Zapewne powie pani, że powinnam stawiać na pierwszym miejscu świat rzeczywisty, nie Internet. W "realu" nie brakuje mi przyjaciół. Mimo wszystko chciałabym się z nim kiedyś spotkać, on ze mną też. Rozum jest przeciw, serce mówi, że możemy być przyjaciółmi, a ja nie mogę się w tym odnaleźć. Czy nasze spotkanie mogłoby kiedykolwiek mieć miejsce? Może za rok lub dwa?
Nastolatka
Bez niego jest szaro
Chodzimy razem do szkoły. Na początku był wspaniały. Kulturalny i komplementował. Nagle zamilkł. Bo zakochał się już wcześniej w mojej przyjaciółce, a ona zaczęła chodzić z innym kolegą. Potem znowu mieliśmy dobry kontakt, ale na krótko i znowu jego milczenie. Bardzo mi smutno na duszy, bo bez niego świat nie jest już taki kolorowy, a nawet jeśli mnie przeprosi i będziemy się przyjaźnić, nie będzie tak, jak przedtem. Nie wiem, czy dać sobie z nim spokój i ignorować go tak, jak on mnie, czy starać o dalszą przyjaźń...
Smutna gimnazjalistka
Nie chcę go stracić
Moje życie jest beznadziejne. Nic mi się nie udaje. Ciągle jestem smutna i pesymistycznie patrzę na świat. Niedawno poznałam fantastycznego chłopaka. Spodobał mi się. Zaczęliśmy ze sobą pisać na FB. Kilka razy wysłał mi buziaczka. Niestety, czuję, jakby zaczynał się ode mnie oddalać. Nie chce go stracić! Co mam robić?
14-latka
Nieśmiałość i ŚDM
Bardzo chciałabym pojechać na ŚDM, od kilku miesięcy próbuję się zebrać na
odwagę i zapisać na wolontariat, ale mi nie wychodzi. Jestem strasznie nieśmiała i można powiedzieć, że trochę aspołeczna. Nie umiem rozmawiać z ludźmi, za każdym razem, gdy próbuję nawiązać z innymi jakiś kontakt, mam pustkę w głowie i nie wiem, co powiedzieć. Nie mam nikogo, z kim mogłabym pójść na ten wolontariat, a sama się wstydzę. Boję się, że będę się tam czuć jak 5 koło u wozu i że nikt mnie nie będzie lubił. Już nie wiem co robić.
Nastolatka
Raczej z mamą
Nie rozmawiam w zasadzie z nikim, tylko z jedną przyjaciółką. Oprócz niej to czas spędzam z mamą. Jest mi żal, gdy widuję w sklepach roześmiane dziewczyny. Ja chodzę raczej z mamą. Wiem, że jest głupie, ale co mam zrobić? Jestem chyba nieciekawa, nie mam tematów do rozmów, boję się ciszy w rozmowach. A chłopaka to na pewno nie będę nigdy miała.
Licealistka
Utrzymać przyjaźń
Mam w klasie niezwykle dobrą przyjaciółkę. Bardzo dobrze się rozumiemy.
Mieszkamy w sąsiadujących miejscowościach. Niestety, idziemy do różnych liceów. Szkoły są w tym samym mieście, ale oddalone od siebie. Oprócz zamiłowania do książek nie mamy raczej wspólnego hobby. Obie martwimy się, jak to będzie z nami w liceum. Czy nadal będziemy mieć tyle tematów do rozmowy? Nie wiem, czy będziemy miały czas spotykać się regularnie. Nie chcę stracić tak zaufanej przyjaciółki. Zastanawiam się, co mogłybyśmy robić, żeby nie stracić kontaktu.
Szesnastolatka
Jak jej pomóc?
Koleżanka od czwartej klasy trzyma się na uboczu. Mówi, że tak woli. Szanuję jej wybór. Nic do niej nie mam, utrzymujemy koleżeńskie stosunki. Na wychowaniu do życia w rodzinie, dziewczyny z całej klasy usiadły w "kręgu" z krzeseł. Ona i jej koleżanka nie usiadły razem ze wszystkimi tłumacząc, że są przyzwyczajone do siedzenia z tyłu. Koleżanka mówiła, że woli być sama. Jednocześnie dowiedziałam się, że się okaleczała. Nie chcę jej tak zostawiać, chciałabym jej pomóc, ale nie wiem jak.
Szóstoklasistka
