wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2464 | WYNIKÓW
Wejdź na szczyt
Nie mam na nic ochoty, często i długo płacze, kłócę się jeszcze z rodzicami itd. Uświadomiłam sobie, że większość moich znajomych ma przyjaciół i kumpli, którym może się zwierzyć, pójść z nimi na imprezę, nocować w ich domu, po prostu dobrze się bawić. Dwie nieudane przyjaźnie jakoś się na mnie "odbiły". Czasami jestem w sobie zamknięta, nie umiem się otworzyć przed ludźmi, stresuje się, boje się, że ktoś znowu mnie zrani, wystawi, zostawi. Nie mam żadnego kumpla, z którym mogłabym gdzieś wyjść, porozmawiać. Przecież wcale nie musi mi sie podobać ani ja jemu.
Licealistka,
Niepotrzebny kompleks
Rosnę jak na drożdżach, jestem już czwarta najwyższa w klasie. Boję się, że w przyszłości nie będę mogła nosić butów na wysokim obcasie, że żaden chłopak nie będzie chciał dziewczyny wyższej od siebie. Kiedy chodzimy razem z przyjaciółką po korytarzu szkolnym wyglądamy dość śmiesznie, bo ja jestem od niej wyższa prawie o głowę. Nauczyciele sadzają mnie w przedostatnich ławkach. Boję się, że dziewczyny będą się ze mnie naśmiewać. Mają niezwykle cięty język. Nie wiem, co mam robić, żeby się nie przejmować! Ratunku!
Żyrafka, lat 12
Zmień podejście
W czasie wycieczki, wychodząc z pokoju, usłyszałam wiwaty koleżanek, że wyszłam i wulgarny komentarz kolegi. Sądząc, że nie słyszę, powiedzieli, co o mnie myślą - sama parę razy w życiu zrobiłam coś podobnego. Od tamtej pory zaczęłam się wycofywać, chować, bać ludzi i rozmowy z nimi. Boję się odrzucenia. Boję się zbliżyć do kogokolwiek, śmielej się zachować, odmówić pomocy, wyrazić swoje zdanie, gdy mam inny pogląd, być szczera, zrobić cokolwiek, czego nie robią inni. Teraz jednak chcę zbliżyć się do dwóch koleżanek, ale jednocześnie boję się tego.
Gimnazjalistka
