wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4724 | WYNIKÓW
Niesamowita zmiana- świadectwo
Pierwszy raz napisałam do Pani jakieś 6 lat temu. Byłam zagubioną nastolatką, uważałam, że jestem brzydka, niepotrzebna, niekochana, nic warta - chyba standardowy problem nastolatek. Uważałam, że moi rodzice mają mnie za nic, że nigdy nie uda mi się dorównać siostrze, a moje życie to pomyłka. Teraz, gdy patrzę na to wszystko z perspektywy czasu, to chce mi się śmiać z tych problemów, chociaż wtedy to myślałam, że kończy się świat. Wiem, że byłam bardzo niedojrzała, choć oczywiście wtedy czułam inaczej. Minęło kilka lat, poszłam do liceum, potem na studia (skończyłam I rok) i nauczyłam się kilku rzeczy:
Wszystko w jednej księdze
Lola wróciła do domu tak zapłakana, że serce mi prawie pękało. Czułem dziwny, obcy zapach i nie pomyliłem się, bo oto wrócili ze szpitala. Ciężkie drzwi przytrzasnęły jej palec wskazujący, więc lekarz kazał go prześwietlić, potem założył usztywniający opatrunek i oto już mogę ją lizać, współczuć, przytulać i pocieszać na wszelkie psie sposoby. Zosi też jest przykro, że siostra cierpi, ale po chwili zaczyna narzekać a to na głowę, a to na gardło. Ona też chce być w centrum zainteresowania.
Zmanipulowany
W nowej klasie poznałam świetnego kolegę. Polubiliśmy się. Zaprosił mnie na wesele kuzyna, a wtedy ja jego na wesele brata. Gdy jedna z koleżanek zauważyła, że on mnie wyróżnia, zaczęła się koło niego kręcić, zachowywała się nachalnie i są już parą. Ale on siedzi zamyślony i spogląda na mnie co jakiś czas. Ona do niego mówi, a on ją jakby zbywa. A może to ja robię sobie jakąś niepotrzebną nadzieję? Nawet nie mam okazji z nim ani z nią porozmawiać sam na sam, bo ona chodzi za nim krok w krok. Codziennie w modlitwie zawierzam tą sprawę Bogu. Odpuścić czy walczyć? Bardzo za nim tęsknię, wiem, że do siebie pasowaliśmy, natomiast oni jako para to jakiś żart.
17-latka
