wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 16408 | WYNIKÓW
Zachować prywatność
Moja przyjaciółka od momentu poważnej w mojej rodzinie wmawia mi, że mam depresję i nie daje mi spokoju. Mówi, że ciągle jestem smutna i że jej mogę się wygadać, ale ja nie chce mówić na ten temat. Rozmawiałam już z nią szczerze, że mam dość tego tematu, ale to do niej nie dociera. Proszę o pomoc.
Zmęczona nadmierną troską
Faktycznie odrzucona?
Odtrącają mnie, chociaż zgrywają takich dobrych i miłych. Zawsze tak było. W cieniu mojej starszej siostry. Bawiła się ze mną, ale chyba robiła to niechętnie. Ona ma mnóstwo przyjaciół, ja sama z boku. Dlaczego mnie unikają? Przecież też chcę się bawić, zakochać, mieć prawdziwych przyjaciół. Nie wytrzymam dłużej, mam ochotę coś złego sobie zrobić.
Odrzucona
Czy są jakieś szanse?
Przyjaźniliśmy się jako dzieci, ale potem zawsze jak mnie widział, opuszczał głowę albo odwracał wzrok. Tylko raz swobodnie rozmawialiśmy, gdy spotkaliśmy się w większej grupie. Dowiaduję się, że on o mnie miło się wyraża, że podziwia. Czułam, jak podczas procesji mnie obserwował. Serce ciągnie do niego jak magnez od dobrych kilku lat z przerwami. Napisałam mu kiedyś życzenia, to odpisał, ale kontaktu nie utrzymał. Co Pani o tym myśli? Czy to tylko sentyment do koleżanki z dzieciństwa, czy są jakieś szanse?
Licealistka
Dziecinna reakcja
Niedawno rozmawiałyśmy o wszystkim i nagle padł temat palenia i picia. Przyjaciółka powiedziała, że kiedyś zapaliła, ale tylko z ciekawości i że normalnie nigdy nie będzie paliła. Nagle pojawił się jej przyjaciel, jakby wiedział, o czym mówiłyśmy, zapytał mnie, czy ona paliła, a ona stwierdziła krótko, bym mu powiedziała prawdę. Kiwnęłam głową, on zaklął i odszedł. Wtedy ona do mnie z pretensjami. Więc potem mu tłumaczyłam, że to było tylko raz, z ciekawości. Ale on stwierdził, że świat jest okropny i dzisiaj zamierza się upić. Mam wyrzuty sumienia, że rozbiłam ich przyjaźń, bo ją zablokował na f-b, nie przyjmuje moich tłumaczeń, że ona nie pali!.
Zmartwiona
Warto wyjaśniać sytuuację
Pisałam z dziewczyną z dalekiego kraju, rozmawiało się nam zawsze dosyć dobrze (w mojej opinii). Jednak od pewnego czasu zaczęła rzadko odpisywać, w końcu nawet po prawie tygodniu. Wydawało się, jakby nie była zainteresowana naszą rozmową. A widziałam ją dodającą posty na facebooku itp. Zamiast zapytać wprost o co chodzi, też zaczęłam tak odpisywać. I nasze odpowiedzi były takie, jakbyśmy się obraziły. W końcu urwałam kontakt. Bardzo mi jej brakuje, bo naprawdę ją lubiłam. I zastanawiam się, czy nie napisać jednak i spróbować szczerze wyjaśnić całą sytuację. Chyba, że lepiej odpuścić, zapomnieć.
Zakłopotana
Najnowsze w serwisie
- Siostra Faustyna – zakochana po uszy
- Podwórkowe Koła Różańcowe Dzieci
- Co znaczą słowa: "biada"?
- Nieść Chrystusa innym
- Wspomnienie aniołów stróżów
- Chcą być blisko Jezusa
- Moim powołaniem jest miłość
- Zemsta jest czymś, co nie podoba się Panu Bogu
- Bóg widzi wszystkie twoje dobre uczynki
- Październikowy numer "Małego Gościa"
