wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8762 | WYNIKÓW
Rodziców się nie przekonuje
Na to, że rodziców nie trzeba przekonywać do swoich racji, bym nie wpadła, mimo że dostrzegam, że w jakiejkolwiek sprawie - czy mojej czy rodzeństwa – to przekonywanie niewiele daje. Czasem dużo daje spokojna rozmowa. Jak to w domu. Nie ma jednej recepty. Dziwne, że tego wcześniej nie dostrzegłam. Nie doszłoby do wielu bezsensownych kłótni. Nieraz trzymałam język za zębami czysto intuicyjnie. Pomogła mi Pani rozwiązać właśnie jeden z problemów mojej koleżanki. Zapomniałam o tej najprostszej metodzie, jaką jest rozmowa. Dziękuję raz jeszcze.
16-latka
Zapraszaj i daj świadectwo
Moja przyjaciółka chodzi do Kościoła „w kratkę". Twierdzi, iż nie odczuwa potrzeby uczestniczenia we Mszy Świętej, a chodzi tylko po to, by sprawić mi przyjemność (wiem, że nie o to chodzi, ale czy to już jakiś postęp?) Nie jestem pewna, co robić. Czy dalej namawiać ją na msze i nabożeństwa z nadzieją, że dostrzeże w tym sens, czy stwierdzić, że to jej życie, jej wybór, nie chce to nie, droga wolna? Na razie nieustająco się za nią modlę.
15-latka
Wszystko psuję
Jest ode mnie 3 lata starszy, bardzo dojrzały i wartościowy. Nigdy nie sądziłam, że taki chłopak zainteresuje się mną. Pierwszy raz dzieje się coś takiego i ja wszystko psuję. Cieszę się na nasze spotkania w czasie prób, cieszę się na rozmowy z nim, a gdy to się dzieje, to zachowuję się odwrotnie niż chcę. On zagaduje, rozśmiesza, stara się, by było miło, a ja jestem milcząca, zamknięta, skała. Trochę łatwiej rozmawia się mi, gdy wieczorami piszemy, ale w realu blokada.
15-latka
Niepotrzebne warunki
Czy u dziewczyn to typowe, że nie mogą zapomnieć o osobie, która ich zraniła, ale z którą ma wiele wspólnych chwil? Dlaczego ciągle o niej myślę? Jestem skłócona z koleżanka, wysłałam jej kartkę, chciałam, żeby się uśmiechnęła, ale nie chce na razie się wychylać, czekam na jej ruch. Niestety, musi dostrzec też swoje błędy, bo miała w zwyczaju obwiniać tylko mnie o kłótnie. Tęsknię za nią i chcę zgody, ale bez jej kroku nie mogę nic zrobić.
Zaprzyjaźnić się
Dostałam propozycje od oazy uczestnictwa w jasełkach, które organizują. Chodzi tam bardzo miły chłopak, spokojny, zabawny. Nie jest taki wulgarny jak większość chłopaków w jego wieku. Na próbach parę razy rozpoczął ze mną rozmowę. Było bardzo miło. Co jakiś czas spoglądał na mnie i się uśmiechał. I teraz jest problem, jak go przyciągnąć do siebie, zaprzyjaźnić się z nim. Dodatkowym utrudnieniem jest to, że jasełka są za tydzień I potem już nie będę miała okazji go widywać.
Nastolatka
Wspólne śpiewanie
Zwróciłam na niego uwagę od razu, gdy przyszłam do tego kościoła. Jest 2 lata starszy. Bardzo zaangażowany w parafii. Ciągnie mnie do niego, widać, że spokojny, odpowiedzialny, wierzący, tak mi to imponuje. Co myśli Pani o różnicy wieku? Widzę też różnicę w zachowaniu w porównaniu do chłopaków w moim wieku, zupełnie co innego. Chyba zacznę śpiewać w scholi, bo i on śpiewa, a ja też to lubię. Tylko nie wiem, czy dam radę czasowo.
17-latka
Oddaj to Panu Bogu
Od lat mam w sercu pewnego chłopaka, ale postanowiłam po raz kolejny, że to już koniec. Mimo gorących modlitw nie pojawiła się wzajemność. Tak się męczyłam, że teraz modlę się, by już mieć wole serce. I gdy już w kościele spływa na mnie wielki spokój, ukojenie, to nagle go widzę i pojawia się pytanie, dlaczego on mi wchodzi w zasięg wzroku, gdy już prawie jestem wolna? Oszaleję do tej huśtawki, to jest męczące, mama tego dosyć.
Umęczona
Będzie dobrze
Czy to nie jest coś złego, że ciągle podoba mi się inny kolega? Za każdym razem sądzę, że to już ten jedyny, nagle nie mam śmiałości, nie potrafię się odezwać, marzę, a potem nagle zwracam uwagę na kolejnego chłopaka. Oni o tym nie wiedzą, ale i tak nie jestem pewna, czy tak powinno być. Denerwuję się, że nie potrafię nigdy swobodnie pogadać z tym chłopakiem, który mi się aktualnie podoba. Skąd poznam, że wreszcie pojawi się ten jedyny?
Gimnazjalistka
Odpuść
Ani razu nie udało się nam się spotkać z kolega, na którym mi zależy. Widać było, że coś jest nie tak. Zwierzyłam się z problemów przyjaciółce, która zaraz do niego napisała, a potem skopiowała tę rozmowę. Okazuje się, że podoba mu się inna dziewczyna, że absolutnie nie przyjdzie do mojego domu , że nie wie, o czym ze mną gadać. No i teraz nie wiem, czy jeszcze mam się starać, by mnie lepiej poznał, czy też odpuścić sobie.
14- latka
Czytam. Nie przeszkadzać
Jeśli raz ktoś poznał, co to znaczy mieć radość z czytania książek, to już bez nich nie potrafi się obejść. Dziesiątki książek dla dzieci napisała Astrid Lindgren. Wszystko zaczęło się, kiedy zachorowała jej córka Karin. „Opowiedz mi o Pippi” – prosiła mamę. I mama opowiadała o rudowłosej dziewczynce, której przygody i dziwaczne pomysły każdego potrafiły rozbawić do łez. Kilka lat później sama Astrid została unieruchomiona – zwichnęła nogę. Co tu robić? – myślała. I wtedy przypomniała sobie przygody Pippi opowiadane córce.
