wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2038 | WYNIKÓW
Zniechęcanie do marzenia?
Bardzo bym chciała iść do katolickiego liceum w sąsiednim mieście. Tymczasem mama mnie zniechęca, twierdzi ,że i tak się nie dostanę, bo mam w tym roku zagrożenie z fizyki. A przecież to jeszcze 1,5 roku do zakończenia gimnazjum. Gdy chcę o tym rozmawiać, to mama macha ręką i nie ma czasu, a właściwie to ochoty.
Gimnazjalistka
Ostrożnie i rozważnie
Od jakiegoś czasu zdrowo się odżywiam. Słodycze jem tylko okazyjnie. Dzięki filmikom na you tube przekonałam się, jakie może być jedzenie niezdrowe, powodujące różne choroby. Siostra, tata i mama mówią, że jestem nienormalna i dlatego codziennie chcą mi coś wepchać niezdrowego. Mama mi powiedziała ,że zna osoby, które się zdrowo odżywiały i dawno już są w grobie . A ja czytałam w Internecie, że ludzie, którzy się zdrowo odżywiają mogą żyć nawet 120 lat. Według mnie to jest prawda.
Czwartoklasistka
Łzy wzruszenia
Podstawówkę wspominam bardzo źle. Nielubiana, często obrażana. Samotna. W gimnazjum wszystko się zmieniło. Nowe znajomości. Wspaniali ludzie. 1 i 2 klasa były najpiękniejszym okresem w moim życiu. Na samą myśl o tym, że za kilka miesięcy rozstanę się z klasą, mam łzy w oczach. Kocham swoją klasę, tych wszystkich ludzi. Kocham wspominać wszystkie ogniska i wycieczki, oglądać nasze uśmiechnięte twarze na zdjęciach. Ludzie powtarzają ,,To ostatnie chwile, trzeba się cieszyć''. Ale ja nie potrafię. Nie ze świadomością, że lada moment wszystko przeminie.
Gimnazjalistka
Czy zrezygnować?
Od 4 lat chodzę do szkoły muzycznej. Został mi ostatni rok, ale już mnie to męczy. Chciałabym zrezygnować bo gra na instrumencie nie idzie mi za dobrze i nie sprawia mi ona przyjemności. Przeszkadza mi to w różnych przyjemnościach spotkaniach z rówieśnikami. Z drugiej strony boję się reakcji pani i rodziców. Szkoda mi zostawiać to wszystko tak naprawdę po nic. Co zrobić?
Nastolatka
Jak o nim zapomnieć?
Najnormalniej w świecie sobie nie radze! Męczy mnie to, że nie potrafię zapomnieć o chłopaku, że nie potrafię przeżyć jednego dnia nie myśląc o nim, że nie mogę w nocy spać, bo boje się, że mi się przyśni! To głupie, chore, i beznadzieje. Nie rozumiem tego. Kiedyś w bardzo mądrej książce było napisane, że żeby kogoś nie znienawidzić, trzeba się modlić o szczęście dla niego, więc modlę się .. tylko dlaczego on potrafi być szczęśliwy a ja nie? Proszę o pomoc.
Nastolatka
