wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 201 | WYNIKÓW
Nie znają Boga...
W mojej klasie prawie wszyscy chodzą na religię, mówią różne mądre rzeczy, kiedy katechetka o coś zapyta, ale na tym się kończy. Może oprócz dwóch dziewczyn, nikt nie bierze Boga na serio. Po prostu nikt im nigdy nie pokazał, jak wywalone w kosmos może być życie chrześcijanina. I to nie jest wcale ich wina. Lubię ich i oni mnie, ale oni piją i palą (nie tylko papierosy), a ja nie, i jednocześnie wszyscy doskonale wiedzą, że nie ma takiej opcji, żeby mnie do tego namówili. Podczas przypadkowego spaceru przegadałem sporo czasu z klasową koleżanką, którą razi klasowe pijaństwo i palenie, ale ona ma zakodowane, że Bóg to średniowieczne zabobony i że to jest jedna wielka lipa i rozumiem ją, bo nie wszyscy mieli tyle farta w życiu, żeby trafić między ludzi, którzy im pokażą wiarę. Ciężko z nią w ogóle rozmawiać o Bogu - no taki ma już charakter, po prostu uważa to za bzdury. Ale chciałbym jakoś pokazać jej, że się myli w kwestii wiary, że Bóg jest life-changing i że jest nie-potrafię-znaleźć-takiego-określenia-bo-jest-za-fajny. Tylko jak z nią pogadać, skoro zawsze siedzi z koleżanką?
Licealista
Utrata wiary
Utraciłem wiarę. Nie wierzę w nic- ani w Boga, w Pana Jezusa, w świętość Biblii. Minęło już kilka miesięcy, próbowałem wyjaśnić rodzicom, że nie będę chodził do kościoła, ale tylko ich rozśmieszyłem. Mowy nie ma o takiej opcji w mojej rodzinie. Uważam, że moja obecność na mszy jest bez sensu.
14-latek
WIELKIE LENISTWO
Moja koleżanka od początku tego roku znowu nic nie robi. Zachęcam, pilnuję, przypominam, proponuję pomoc. Ją to denerwuje i mówi, bym dała spokój, bo to jej życie i jej decyzje. Najgorsze jest to, że jej mama wcale się tym nie przejmuje. W zeszłym roku ledwo przeszła do następnej klasy. Nie wiem, co jeszcze mogę zrobic, bo to dobra dziewczyna.
Gimnazjalistka
Opieka nad siostrą
Jestem maturzystką, świetnie się uczę i mam ambitne plany związane ze studiami. Sytuacja rodzinna jest jednak taka, że malutka siostra jest pod moją opieką przez sporo godzin dziennie i nie można tego zmienić. Za rok, gdy wyjadę, będzie to załatwione, teraz się nie da. Nie narzekam, rozumiem, że nie mogę być na wielu imprezach, że rodzina musi sobie pomagac, ale boję się, czy ogarnę to wszystko. Wiem, że nie można mi pomóc, ale może jednak?
Maturzystka
Zbyt krytyczne spojrzenie na siebie
Doszedłem do wniosku, że w niczym nie jestem dobry. Niby jestem dobry w niektórych dziedzinach sportu, ale nie mogę się nazwać wysportowanym. Mam dobre stopnie - a żadnego konkursu nie wygrałem. Niby niewiele jest osób, które mnie strasznie nie lubią, ale są takie. Mam przyjaciela, ale ostatnio jakoś rzadziej się spotykamy. Strasznie długo siedzę przed komputerem. Już ze dwadzieścia razy sobie przyrzekałem, ze się z tym ogarnę, ale nie wyszło. No i jeszcze sprawa dziewczyn, chyba żadna mnie nie zechce. Dochodzę do wniosku, że do niczego się nie nadaję.
Zrezygnowany nastolatek
Pokonać szkolny stres
W gimnazjum miałam znakomitą średnią. Teraz ogarnęła mnie panika, lęk. Przed każdą kartkówką, czy zadaniem domowym ogarnia mnie strach. Boję się, że coś źle napiszę, że dostanę gorszą ocenę. Przez to w czasie kartkówki zapominam o podstawowych rzeczach, robię błędy. Wmawiam sobie, że jestem do niczego, że się obijam, choć tak na prawdę sumiennie odrabiam zadania domowe i uczę się na większość lekcji. W domu pamiętam rzeczy, których się uczyłam, a w szkole ogarnia mnie nicość i zapomnienie. Nie mogę sobie z tym poradzić i ciągle się zadręczam. Zależy mi na ocenach i chciałabym mieć średnią z paskiem, ale stres mi to uniemożliwia. Jakie są sposoby na złagodzenie objawów stresu( ból brzucha, nudności, zapominanie)?
Licealistka
