wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1151 | WYNIKÓW
Złamać barierę
Nie potrafię złamać bariery mówienia na forum klasy, jest to dla mnie rzecz nie do pokonania. Potrafię nawet nie przyjść do szkoły. Jednocześnie na przerwach jest mnie wszędzie pełno, krzyczę najgłośniej, najwięcej gadam, bije ode mnie beztroska. W gronie przyjaciół – lider grupy. Wkrótce będzie debata, do której zgłosili się bardzo pewni siebie, wygadani i mający sporą wiedzę koledzy. Brakowało dwóch osób i padło na mnie. Koleżanka obiecuje, że wystąpimy razem, że razem się przygotujemy, ale ja się boję, że oni mnie zagną, będzie kompromitacja.
Licealistka
Jezus przebaczył
Koleżanki się na mnie obraziły, bo ostro sprzeciwiłam się pijaństwu na wycieczce. Wmieszały w tę sprawę dziewczyny mające zamiar popijać, więc one też mnie unikają, nie odpisują, nie odbierają telefonów. Zrezygnowałam z wycieczki. Rodzina mnie wspiera, brat rozśmiesza, ale mi żal. Żal mi tych chwil razem spędzonych, wpisów do pamiętnika. Ile razy siedziałam cicho, kiedy nie zgadzałam się z ich opiniami. Ile razy uśmiechałam się mimo że byłam na nie zła? Czuję się trochę jak Jezus (choć nie ma co porównywać jego cierpienia z moim) opuszczony i zdradzony.
Szóstoklasistka
Krzyk to bezradność, lęk i słabość
Mam 11 lat i trzech młodszych braci. Często się z nimi kłócę. Głównie chodzi o to, że proszę ich i proszę, a oni nie reagują. Wtedy krzyczę. Wtedy wzywa mnie mama i mówi, że jest na mnie zła i że powinnam mówić do nich cicho. A ja mówię do nich na początku cicho, tylko mama tego nie słyszy.
11-latka
