wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1828 | WYNIKÓW
Męcząca nauka
W domu świetnie rozwiązuję zadanie z fizyki, chemii lub matematyki, a jak mam kartkówkę lub sprawdzian, to naglę pamiętam tylko urywki lub zupełnie nic. Nie wiem już co mam robić podobnie jest z geografią, tylko w tym przypadku chodzi o to, że uczę się jej całymi dniami, a i tak nic nie może mi wejść do głowy. Szkołamnie już przerasta, ta ciągła nauka, sprawdziany, kartkówki, to mnie już po prostu
przeraża. Wiem że to gimnazjum i że jest więcej nauki, ale ja już po prostu nie wyrabiam. Uczę się i uczę, a potem i tak dostaję 2,3, lub 4, jedynie z niektórych przedmiotów mam same 5. Denerwuje mnie to, bo w podstawówce miałam dobre oceny.
13-latka
Potrzeba zmiany
Mam sporo koleżanek, ale to nie są przyjaciółki. Wiem, że to moja wina, bo jestem cicha, spokojna, małomówna, nie maluję się, nie witam się z krzykiem i piskiem, nie przepadam za imprezami. No i pewnie dlatego nikomu na mnie nie zależy, żaden chłopak się o mnie nie starał. Jestem z tego powodu coraz bardziej smutna i tym chyba innych bardziej odstraszam. Chcę się zmienić, ale nie wiem, jak się za to zabrać.
Licealistka
Obrażone koleżanki
Umówiłam się z jedną z moich koleżanek na zrobienie gazetki szkolnej. Na umówiony termin zachorowałam i nie zrobiłam niczego na gazetkę. Gdy po chorobie wróciłam do szkoły, żadna z koleżanek mnie nie przywitała. Na przerwie wszystkie się na mnie obraziły za to, że nie zrobiłam gazetki, bo byłam chora. Mama powiedziała, żebym je ignorowała, ale robię to już tydzień. Żadna się do mnie nie odzywa. Proszę o pomoc.
10-latka
Lalki nie dla dzieci
Droga Redakcjo!
Mam na imię Kinga. Chodzę do 3 klasy szkoły podstawowej. Mieszkam w Olsztynie.
Moja mama uważa, że lalki i gadżety Monster High nie są odpowiednie dla dzieci. Mama mówi, że one są przeciw Bogu. Ja tego nie rozumiem. Co jest tam złego? Jeśli waszym zdaniem mama ma rację, to wytłumaczcie mi to. Bardzo proszę.
Z niecierpliwością czekam na odpowiedź.
Kinga Stępień
Moja droga do misji
W drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia roku 2004 w Azji południowo – wschodniej rozegrała się tragedia, która poruszyła mnie dogłębnie. Tysiące ludzi straciło życie pod ogromnymi masami wody, a ja patrzyłem na telewizyjne obrazy zniszczeń i myślałem, jakby pomóc. Podzieliłem się tym z s. Anną, służebniczką która wówczas prowadziła w mojej parafii ognisko misyjne dzieci. Zapragnąłem chodzić na spotkania, by bliżej się przyjrzeć, jak wygląda animacja misyjna najmłodszych. We wrześniu 2005 r. s. Anna zaproponowała mi udział w kursie animatora misyjnego, który za kilka tygodni miał się rozpocząć w Wydziale Misyjnym krakowskiej kurii. Wahałem się, ale ostatecznie poszedłem...
