wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 238 | WYNIKÓW
Marzenia i codzienność
Jestem najstarsza spośród 6-osobowego rodzeństwa. Od jakiegoś czasu nasi rodzice stają się złośliwi a czasem zrozpaczeni. Już coraz mniej się uśmiechają i cały czas narzekają na nasze oceny, które nie są idealne, ale staramy się. Ponadto gdy każą mi coś zrobić, a ja po prostu jestem czymś innym zajęta lub zapominam i nie zrobię, to mówią, że jestem leniwa i nic w życiu nie osiągnę - pójdę do szkoły ''branżowej”. Rodzice są osobami po wyższych studiach. Ja rozumiem, że jest nas 8 osób w domu . Jednak naprawdę moim marzeniem jest wprowadzenie Bożej miłości i radości oraz szacunku do siebie.
15-latka
Trudna sprawa
Od małego byłam niezwykle radosna, otwarta, odważna. Uwielbiałam towarzystwo. W szóstej klasie zamknęłam się, miałam jedną przyjaciółkę, której wszystko poświęciłam i rozmawiałam tylko z nią. W pierwszej gimnazjum miałam znajomych, z którymi tylko pisałam. W drugiej klasie mój sztuczny kontakt z innymi się pourywał, zostało tylko parę przyjaciółek. Już nie potrafię zagadywać do kogokolwiek, boję się zapytać o drogę na ulicy, kasjerki o cokolwiek, kolegów i koleżanek o lekcje. Cały czas zastanawiam, co ta osoba pomyśli, jak się popatrzy. Czasem czuję, że wszyscy mnie nienawidzą, że im przeszkadzam i ich denerwuję.
16-latka
Złe zwyczaje w mojej klasie
Dziewczyny zaczynają mówić o nieprzyzwoitych rzeczach dotyczących dojrzewania, płci itp. Nie chcę się w to wtrącać i jestem trochę temu przeciwna. Odwiedziłam jedną z koleżanek w domu, ale jedno co robiła to grała. Nudziło mnie to. Chcę lubić wszystkich. U nas co dwa dni któraś inna jest pokłócona. Mam tego dość, a do tego nie lubię również obgadywania.
11-latka
Paniczny lęk
Jak się pozbyć panicznego strachu przed Niebem i tym, czy coś będzie w nim 'dozwolone' czy nie? Od kilku tygodni mam taką jakby obsesję, że wszystko kontroluję i cenzuruję, tak żeby 'pasowało' do Nieba, czepiam się nawet najmniejszych szczegółów. Mam wrażenie, że moja wiara jest letnia i nie wiem jak ją rozbudzić tak, żeby znów czuć Boga przy sobie. Czasami dochodzi też lęk o to, czy ja w ogóle do tego Nieba trafię. Wydaje mi się, że to jest pycha, że tak wszystko kontroluję. Gubię się w tym wszystkim.
Zagubiona
Niepotrzebna obsesja
Przeze mnie koleżanka się na mnie obraziła, nie przyjmowała długo przeprosin. Przez pewien czas byłem dla niej złośliwy. I oto jak na ironię zakochałem się w niej. Zacząłem być dla niej bardzo miły i z nią dużo rozmawiać, jednak bez większych rezultatów. Dostałem na jej punkcie
kompletnej obsesji. Co powinienem z tym zrobić? Czy mam jeszcze jakieś szanse, by mnie pokochała lub chociaż polubiła?
Nastolatek
