wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8498 | WYNIKÓW
Szantaż emocjonalny
Moja koleżanka zerwała z chłopakiem, który jest bardzo niezrównoważony. On grozi, że się zabije, jest ciągle pijany, do tego chyba i naćpany, a jego ojciec wyjechał na kilka dni. Co prawda jego dobry kolega tam chodzi, ale obie się boimy i nie wiemy, co robić. Ona pisze do niego SMS-y, inni z klasy też.
Licealistka
Nie żałuj decyzji
Jakiś czas temu kolega z klasy zaczął się koło mnie kręcić. Mówił komplementy, odprowadzał po szkole. Byłam zachwycona, ale absolutnie mu tego nie pokazałam. Po jakimś czasie przestał się starać. Może i dobrze, bo kręci się już koło trzeciej koleżanki. Załamało mnie. Bo coś ze mną nie tak, że niby czegoś nie chcę, a tak naprawdę to chcę. Np. gdy robili w klasie różne śmieszne zdjęcia. Powiedziałam, że nie chcę, uciekałam, a potem było mi tak żal, że nie ma mnie na zdjęciach. Sama nie rozumiem swojego zachowania.
Gimnazjalistka
Wysoka średnia
Mam najwyższą średnią w klasie, w szkole. Z nauką świetnie sobie radzę. Ale nie potrafię nawiązać kontaktu z chłopakiem, który mi się podoba od dawna. On też na mnie zerka, ale pewnie nie odważy się nic zacząć. Jest lubiany w klasie, ale dziewczyny nie ma. Nie uznaję kontaktów wirtualnych, cenię bezpośrednie rozmowy, ale jak tu zaczynać coś w szkole pod czujnym okiem rówieśników.
15-latka
Kolega bez wiary w siebie
Kolega z klasy jest dobrym uczniem, sportowcem, inteligentny, przystojny, ambitny, uparty, zabawny, jest bardzo w porządku, ale...on w to nie wierzy albo nie widzi tego, albo właściwie jedno i drugie. Chciałabym mu pomóc! Nigdy nie rozmawialiśmy co prawda tak szczerze i długo. Nie jestem w nim zakochana, choć nie ukrywam, że bardzo go lubię.
Licealistka
Zaburzona hamonia
Nie pojechałam jako animatorka na oazę, ale nie czuję się z tym dobrze. Często rozpraszam się na modlitwie, zauważyłam też, że pogorszyły się moje relacje z rodziną, jestem dla wszystkich nieuprzejma i denerwuję się, nawet jak ktoś ma dobre zamiary. Nie umiem panować nad sobą i , choć nie chcę, sama wszystko psuję. Może wynika to z braku odpoczynku, ale postanowiłam odpoczywać tylko w niedzielę, choć i tak to nie zawsze się udaje. Wiem, że to mój wybór, ze uczę się w wakacje (przez pierwszy tydzień
przerabiałam podręcznik do następnej klasy) i prawie nie robię nic poza tym, ale nie potrafię z tego czerpać satysfakcji. Spotykam się z moją nauczycielką, ona wierzy we mnie, ale też stawia wysoko poprzeczkę i podała mi np. co „mogę” przeczytać gdy wyjadę. Mam do siebie pretensje, jak zjem coś czego nie powinnam i wydaje mi się, że ciągle muszę ćwiczyć. Moja rodzina o tym nie wie, a to jest męczące, gdyż raczej nikt nie przejmuje się wagą i nie rozumie po co sobie czegoś odmawiać, więc wszędzie jest pełno niezdrowych przekąsek i jestem nimi częstowana.
Zestresowana nastolatka
