wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1239 | WYNIKÓW
Wkraczam w dojrzałośc
Zmienił się kształt mojej obecności w kościele. To znaczy wiem dlaczego jestem tutaj, w danej chwili i z tymi osobami. I wiem, kto jest
najważniejszy. Mam wrażenie, że zrozumiałam sens wychowywania mojej mamy. Mimo, że czasem musiała delikatnie przymuszać do pójścia na Mszę Świętą, bardzo to teraz doceniam.
Wielkie szczęście
Mam wielkie szczęście. Mam dużo pasji, a w moim zabieganiu mam bardzo pomocną mamę, która mnie rozumie jak nikt i zawsze służy pomocą. Czasami nawet mam wrażenie, że nastolatki mają tyle problemów, a ja jestem jakaś inna. Mam drobne "problemiki", ale przecież da się je rozwiązać. Przeżywamy teraz najlepszy okres w życiu, nawiązujemy prawdziwe przyjaźnie, a jak jeszcze poznajemy Boga, to ma to świetnie skutki w przyszłości! Niestety niektórzy nie rozumieją mojego optymizmu, choć staram się ich nim zarazić.
14-latka
Lęk przed rozstaniem
Jeszcze tylko ostatnie miesiące nauki, matura, a potem wyjazd na studia. Wybrałam miasto odległe o 100 km, czyli najbliżej, jak to możliwe. Nie wyobrażam sobie bowiem rozstania z mamą. Miałam cudowne dzieciństwo, piękną młodość. Na rodziców zawsze mogłam liczyć. A mama to moje najlepsza przyjaciółka. Na zakupy lubię chodzić tylko z nią, razem spędzamy wolny czas. Chyba nie dorosłam jeszcze do studiów. Płaczę, gdy o tym myślę, nie wiem, jak sobie poradzę.
Maturzystka
Trudna decyzja
Na rekolekcjach poznałem dwie dziewczyny - siostry - jedna w moim wieku, druga ok. 2 lata starsza. Zaprzyjaźniłem się z tą starszą, ciągle się do siebie uśmiechaliśmy, wygłupialiśmy się, rozmawialiśmy itd. Kiedy rekolekcje się skończyły, myślałem o utrzymaniu kontaktu. Jednak pierwsze co zrobiłem to próbowałem umówić się z młodszą ( bo była ładniejsza i bardziej odpowiednia wiekiem). Potem zdałem sobie sprawę, że popełniłem błąd. Na szczęście młodsza z sióstr mi odmówiła. Tylko teraz za bardzo nie wiem co zrobić, tym bardziej, że bardzo mi jej brakuje, a czuję się jakbym zdradził jej przyjaźń. Inaczej mówiąc nie wiem, czy machnąć na to ręką i iść dalej, czy próbować coś z tym zrobić, a jeśli tak to co.
16-latek
