wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1244 | WYNIKÓW
Lęk przed rozstaniem
Jeszcze tylko ostatnie miesiące nauki, matura, a potem wyjazd na studia. Wybrałam miasto odległe o 100 km, czyli najbliżej, jak to możliwe. Nie wyobrażam sobie bowiem rozstania z mamą. Miałam cudowne dzieciństwo, piękną młodość. Na rodziców zawsze mogłam liczyć. A mama to moje najlepsza przyjaciółka. Na zakupy lubię chodzić tylko z nią, razem spędzamy wolny czas. Chyba nie dorosłam jeszcze do studiów. Płaczę, gdy o tym myślę, nie wiem, jak sobie poradzę.
Maturzystka
Trudna decyzja
Na rekolekcjach poznałem dwie dziewczyny - siostry - jedna w moim wieku, druga ok. 2 lata starsza. Zaprzyjaźniłem się z tą starszą, ciągle się do siebie uśmiechaliśmy, wygłupialiśmy się, rozmawialiśmy itd. Kiedy rekolekcje się skończyły, myślałem o utrzymaniu kontaktu. Jednak pierwsze co zrobiłem to próbowałem umówić się z młodszą ( bo była ładniejsza i bardziej odpowiednia wiekiem). Potem zdałem sobie sprawę, że popełniłem błąd. Na szczęście młodsza z sióstr mi odmówiła. Tylko teraz za bardzo nie wiem co zrobić, tym bardziej, że bardzo mi jej brakuje, a czuję się jakbym zdradził jej przyjaźń. Inaczej mówiąc nie wiem, czy machnąć na to ręką i iść dalej, czy próbować coś z tym zrobić, a jeśli tak to co.
16-latek
Refleksje licealistki
Ostatnio w szkole pomiędzy mną a moją koleżanką nawiązała się dyskusja o związkach, partnerstwie, zasadach postępowania, moralności chrześcijańskiej z tym związanej etc. i... po tej rozmowie poczułam się przegrana. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy przez kierowanie się w "tych sprawach" chrześcijańskimi zasadami, nie skażę siebie na samotność. Oczywiście uważam, że postępuję słusznie obiecując sobie, że jeśli seks - to tylko z moim ukochanym mężczyzną i po ślubie kościelnym. Marzę o chłopaku/mężczyźnie, który to uszanuje i zaakceptuje, i sam będzie widział w tym korzyść i wypływające ze wstrzemięźliwości przedmałżeńskiej dobro dla nas obojga.. Jednak codziennie obserwuję rzeczywistość i martwi mnie to, że podchodząc tak ortodoksyjnie do sprawy, nie znajdę swojej drugiej, lepszej połówki. Sama nie zamierzam zmieniać swojej postawy, głęboko wierzę w sens tego wszystkiego.
Dojrzałam i zrozumiałam
Ja naprawdę w wielu rzeczach dojrzałam podczas tych minionych miesięcy. Nie było mi łatwo zrozumieć, pogodzić się z nimi, ale przyszedł taki moment, gdy sama zrozumiałam, że może najwyższy czas zamknąć niektóre sprawy, zapomnieć, dojrzeć w końcu i wydorośleć.Nie można ciągle rozpatrywać tego samego, bo najczęściej to się kończy tak jak w moim przypadku, że się gubisz, robisz głupstwa, tracisz to co było dla Ciebie naprawdę ważne i cenne. A później jest płacz i pytania dlaczego, jak to się stało? Wybaczyłam Moim Rodzicom, wybaczyłam sobie. Mogę się modlić i to jest najważniejsze. Czas pokaże, co los przyniósł dla mnie, co Bóg zaplanował. Będzie tak jak On chce.
Dojrzała nastolatka
Przyjaciółka w ciemnej dolinie
Pod koniec gimnazjum miałam ciężki okres, gdy biegałam na imprezy, paliłam, piłam, zawierałam nieciekawe znajomości. Ale to już przeszłość. Jestem wierząca, praktykująca, mam plany i marzenia. Martwię się jednak o przyjaciółkę, która nie widzi nic złego w tym, że żyje ze swoim chłopakiem, ale oboje deklarują się jako wierzący, chodzą na spotkania grupy, ale też ciągle imprezują. Dyskutujemy, ale to jak grochem o ścianę.
Licealistka
