wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4727 | WYNIKÓW
Poprawić relację
Kiedyś pewien chłopak w klasie miał tendencję do świadomego (lub nie) i bezpośredniego (lub nie) przezywania mnie i obrażania. Nienawidzę go do teraz. On starał się poprawić nasze relacje, ale chyba dał sobie spokój. Przyjaciółki ciągle powtarzają mi, żebym przyznała się, że go lubię. Raz wymusiły na mnie takie wyznanie i zaraz mu o tym doniosły. Nie wiem, czy mam go unikać, rozmawiać z nim, czy jakie mi tam opcje pozostały...
Nastolatka
Opieka nad siostrą
Jestem maturzystką, świetnie się uczę i mam ambitne plany związane ze studiami. Sytuacja rodzinna jest jednak taka, że malutka siostra jest pod moją opieką przez sporo godzin dziennie i nie można tego zmienić. Za rok, gdy wyjadę, będzie to załatwione, teraz się nie da. Nie narzekam, rozumiem, że nie mogę być na wielu imprezach, że rodzina musi sobie pomagac, ale boję się, czy ogarnę to wszystko. Wiem, że nie można mi pomóc, ale może jednak?
Maturzystka
Przerzucić problem
Wpadła do nas ciocia Ania z rodzinką. Paulina i Daria natychmiast wyszły do altany, bo zawsze mają tle wspólnych spraw do omówienia. Kuba z Alą weszli na tak zwaną ostatnią prostą w przygotowaniu do matury i już się nie udzielają w rodzinie. Ledwo się przywitali, coś tam mruknęli na temat nauki i wyszli do pokoju. Szykowały się miłe chwile, bo Pan z wujkiem skupili się na samochodzie, a Pani z ciocią usiadły przy stole. Wtedy Mateusz dał tak zwany koncert histerii.
Inaczej niż koleżanki
W klasie jest chłopak: przystojny, zabawny i w ogóle. Co najmniej połowa dziewczyn się w nim podkochuje, a ja nie. Lecz spędzam z nim czas, bo to świetny kolega. Koleżanka zakochała się w nim i stała się nieufna, agresywna i czujna. Śmieje się, że go kocham, bo spędzam z nim przerwy. Twierdzi, że go się nie da nie kochać. Czy ze mną naprawdę jest coś nie tak???? I czy naprawdę przyjaźń damsko męska nie istnieje????
Inna
Gdy trudno się dogadać
Rodzice nie pozwalają mi np. iść na komputer na dłużej niż godzinę itp., ale to w sumie nie jest także złe, po przecież się o mnie troszczą. Jednocześnie dostaję mnóstwo prac w domu i wymagają ode mnie samych 5 i 6 w szkole. Za brak zadania czy niewykonaną prace domową np. biorą mi telefon kupiony za moje oszczędności. Gdy chcę z nimi o tym porozmawiać spokojnie, oni mówią, że pyskuję itd. Nie da się z nimi normalnie porozmawiać.
Trzynastolatek
Wspólne śpiewanie
Zwróciłam na niego uwagę od razu, gdy przyszłam do tego kościoła. Jest 2 lata starszy. Bardzo zaangażowany w parafii. Ciągnie mnie do niego, widać, że spokojny, odpowiedzialny, wierzący, tak mi to imponuje. Co myśli Pani o różnicy wieku? Widzę też różnicę w zachowaniu w porównaniu do chłopaków w moim wieku, zupełnie co innego. Chyba zacznę śpiewać w scholi, bo i on śpiewa, a ja też to lubię. Tylko nie wiem, czy dam radę czasowo.
17-latka
Ta trzecia
Przyjaźnimy się od wielu lat. Dogadujemy się bez słów, wiemy o sobie sporo. Niestety, od niedawna jedna z koleżanek, osoba mało samodzielna, która kompletnie do nas nie pasuje, osacza wręcz przyjaciółkę, wszędzie za nami chodzi i chce się przyjaźnić. Byłyśmy dobrze nastawione, ale z nią się nie da. Przyjaciółka jest bardzo delikatna, nie potrafi nikomu powiedzieć coś niemiłego. A namolna dziewczyna powiedziała, że odczepi się od nas, gdy przyjaciółka powie jej prosto, że przyjaźni nie będzie. Jak to przeprowadzić?
12-latka
Tylko Bóg może mnie obudzić
Obojętnie jak długa będzie chwila tu, na ziemi, po niej będzie wieczność bez choroby, bez cierpienia, bez smutku. To było na korcie, podczas gry w tenisa. Chiara miała wtedy 17 lat. Uderzyła rakietą piłkę i poczuła straszny ból w ramieniu. – Może to chwilowe, zaraz mi przejdzie – myślała. Lekarze początkowo też tak sądzili. Ale ból powracał. Dokładnie badania i diagnoza: rak kości z przerzutami. Chiara myśli: „Jestem młoda. Dam radę. Będzie dobrze”. W szpitalu nie chce myśleć o bólu, o chorobie. Pomaga innym.
Imprezy z okazji 18-tek
Nie lubię wielkich imprez, nie mam też masy znajomych. Tymczasem nasz rocznik świętuje 18-tki. Moja przypada w czasie wakacji. Marzę, by zaprosić tylko przyjaciółki, by spotkać się z nimi w ogrodzie, przy grillu, pośmiać się, by nie zapraszać masy osób, za które nie mogę wziąć odpowiedzialności. Strasznie się tym stresuję. W dodatku najbliższa przyjaciółka wraca kilka dni po dacie moich urodzin i nie wiem, czy przesunąć datę naszego spotkania. Nie sądziłam, że będzie tyle problemu z jednymi urodzinami.
Licealistka
