wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 53 | WYNIKÓW
Po prostu nie wolno
Zakochałam się w księdzu, który mnie uczy religii. Uczucie narastało z tygodnia na tydzień. Ponieważ mieszkam daleko, zaproponował, że będzie mnie przywoził i odwoził po spotkaniach. Jest taki dobry, mądry, pobożny, a do tego przystojny. Próbowałam to uczucie wyrzucić z serca, modliłam się, ale nic z tego. Męczę się strasznie, szczególnie, gdy widzę, jak inne dziewczyny z nim rozmawiają. Gimnazjum zbliża się do końca, w nowej szkole już go nie będę spotykała. Zrezygnowałam z wyjazdu na rekolekcje, bo czułam, że to by było dla mnie za trudne. Wstyd mi, jestem na siebie wściekła, ale przecież tego nie chciałam. Chcę się w tej sprawie poradzić podczas najbliższej spowiedzi.
16-latka
Wystarczy przebaczyć
Moje "niby przyjaciółki " wciąż starają się mi jakoś dopiec, poniżyć. Wiem, że zazdroszczą mi dobrych ocen, starają się udowodnić, że jestem od nich inna. Gdy próbuję o tym porozmawiać, wygłupiają się i zmieniają temat. Chciałabym im przebaczyć, jednak to nadal sprawia mi przykrość. Czy przebaczenie polega na tym, żeby zapomnieć o tym, co się stało? Czy gdy będą mi dokuczać, mam schylić głowę i odejść? One nie zdają sobie sprawy, że robią mi przykrość.
Nastolatka
Szkolna gwiazda
Piszę do Pani, ponieważ mam problem z pewną dziewczyną w mojej szkole. Ona jest "gwiazdą". Każdy ją lubi. Mnie nie lubi nikt. Jeśli ktoś się jej
przeciwstawi, ona od razu urządza ogromną awanturę. Ostatnio wychowawczyni kazała wystawić oceny z zachowania na półrocze. Po długim namyśle wystawiłam jej i jej przyjaciółce niepoprawne, gdyż ciągle się nade mną znęcały. Domyśliły się, że to ja i od razu zaczęły mnie nękać. Nie przytoczę tych obelg skierowanych w moją stronę. W szkole nie mogłam powstrzymać się od płaczu. Cała klasa stanęła po stronie moich gnębicielek. Czułam się jak jakiś
wyrzutek, śmieć. Ta "gwiazda" dokucza mi od pierwszej klasy. Oczywiście o całej sytuacji powiedziałam pani wychowawczyni. Ta dziewczyna uspokoiła się
trochę, ale boję się, że znowu zacznie się ze mnie śmiać. Najgorsze jest to, że ja niczego jej nie zrobiłam. Na myśl o szkole robi mi się niedobrze.
12-latka
Przebaczenie odrzucenia
Jestem dzieckiem adoptowanym. Popełniam przez to wiele błędów, bo przecież jak mam normalnie żyć, skoro własna matka mnie nie chciała. Nie rozumiem, jak można alkohol postawić wyżej niż własne dziecko. Nie mogę jej wybaczyć. Jednocześnie boję się, że i ja będę do niej podobna, przecież to moja mama, ona mnie urodziła. Moi adopcyjni rodzice są bardzo wyrozumiali, ale martwią się, bo szarpią mną ostatnio sprzeczne uczucia. Najgorsza jest jednak złość i żal, że zostałam porzucona. Mówią mi, że powinnam matce przebaczyć. Czy taki czyn można przebaczyć?
Adoptowana
Jezus przebaczył
Koleżanki się na mnie obraziły, bo ostro sprzeciwiłam się pijaństwu na wycieczce. Wmieszały w tę sprawę dziewczyny mające zamiar popijać, więc one też mnie unikają, nie odpisują, nie odbierają telefonów. Zrezygnowałam z wycieczki. Rodzina mnie wspiera, brat rozśmiesza, ale mi żal. Żal mi tych chwil razem spędzonych, wpisów do pamiętnika. Ile razy siedziałam cicho, kiedy nie zgadzałam się z ich opiniami. Ile razy uśmiechałam się mimo że byłam na nie zła? Czuję się trochę jak Jezus (choć nie ma co porównywać jego cierpienia z moim) opuszczony i zdradzony.
Szóstoklasistka
Najpopularniejsze
- Tu zaczęła się Polska
- Zamek w Łęczycy
- Majowy "Mały Gość" już w sprzedaży
- Po prostu patrzmy w niebo
- Jezus jest najważniejszy
- Jak czuł się Piotr?
- Zatrzymaj się nad Bożym Sowem
- Poszedł, zdradził i wydał Pana Jezusa
- 20 kwietnia Zmartwychwstanie Pańskie
- Ci, co są w niebie, są bardzo blisko. Bliżej niż wtedy, kiedy z nami żyli na ziemi.
