wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 16531 | WYNIKÓW
Osamotniona i zmartwiona
Chodzę smutna, modlę się i staram się dostrzegać plusy, których jest niewiele. Nauczyciele są mili, zwłaszcza wychowawczyni, ale poziom bardzo wysoki i boję się że sobie nie poradzę, chociaż uczę się bardzo dobrze. Mam wrażenie, że się rozchoruję, jeśli sytuacja się nie poprawi. Tęsknię za przyjaciółką, która poszła do innej szkoły. Byłam świadoma, że klasa nie będzie idealna, ale to jest istny koszmar. Chłopcy są bezczelni, chamscy i bardzo wredni, a dziewczyny to typowe divy i landryny. Cała klasa praktycznie jest z jakiejś tam szkoły, więc się znają i trzymają " sztamę" . Niestety, ale z dziewczynami nie nawiązałam dobrego kontaktu mimo mych starań. Boję się samotności. Tak pięknie dogaduję się w grupie parafialnej pro live, tam są wspaniali ludzie. A w klasie dziewczyny już krzywym okiem spoglądają na mój krzyżyk i coś tam komentowały.
Gimnazjalistka
Mam inne zdanie
Już od wakacji czułam, że z moją przyjaciółką dzieje się coś dziwnego. Stała się opryskliwa, złośliwa, używa wulgaryzmów. Ciągle mi zarzuca, że jestem dziecinna. Zapowiada, że będzie paliła i piła. Chyba tylko czeka na okazję. Ubiera się niby bardzo modnie, ale mi się jej styl nie podoba, jest w nim coś wyzywającego. Chce, bym była / jak inne koleżanki/ w nią wpatrzona, bym powtarzała jej opinie, bym interesowała się głównie chłopakami, którym ona faktycznie imponuje i są w nią wpatrzeni jak w obrazek. Ona zachwyca się powodzeniem, daje nam rady, chce załatwiać chłopaków, z którymi powinnyśmy chodzić. Sporo dziewczyn jest już pod jej wpływem, a mnie coraz bardziej coś każe się odsunąć, chociaż bardzo ją lubię. Nie potrafię głośno jej zaprzeczać i źle się z tym czuję.
12-latka
Niepotrzebne komplikowanie
Mam kolegę, z którym kiedyś nawet często gadaliśmy, ale tak się złożyło, żeteraz prawie w ogóle. I on raczej myśli, że ja za nim nie przepadam, bo co prawda czasem jestem dla niego trochę niemiła, ale to też w jakiejś części jego wina, ponieważ nie wiem, co on o mnie myśli, bo kiedyś gadał normalnie, a nagle przestał. Ostatnio miałam zły humor i on chciał ze mną usiąść /…/ A następnego dnia jeszcze śmiałyśmy się z koleżanką i znowu tak głupio wyszło, bo wyglądało to, jakbyśmy się z niego nabijały, a tak nie było. I nie wiem co zrobić, bo nie chcę, żeby on myślał, ze nabijam się z niego czy coś, bo nie mam nic do niego. No i pytam Panią, co mam w takiej sytuacji zrobić?
Nastolatka
