wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 6104 | WYNIKÓW
Czy mnie lubią?
Ukrywam swoje prawdziwe emocje. Jestem uważana za ,,kujonkę" z nosem wiecznie w książce. Na przerwach w szkole czytam zamiast rozmawiać z koleżankami. W sportach nie jestem dobra z wyjątkiem tańca. Lubię słodycze i przez to przybierałam na wadze. Popadam też w uzależnienie od telefonu. Chłopak, na którym mi zależy, ignoruje mnie, ale zapisał sobie mój nowy numer. Jeden z kolegów zaprosił na swoje urodziny tylko 3 dziewczyny, w tym mnie. Więc może jestem lubiana?
6-klasistka.
Aby nie zepsuć relacji
Mam koleżankę, którą znam od wielu lat, ale ostatnio jakoś bardziej się z nią zapoznałem. Ogólnie znamy się bardzo dobrze. Ostatecznie wyszło, że się w niej zakochałem. Pomimo tego, że ona się przeprowadziła, nadal utrzymuję z nią kontakt. I w tym problem, że ona chyba mnie uważa jako przyjaciela, i ja próbując z nią chodzić, nie chciałbym zepsuć relacji, gdyby coś nie wyszło. Bardzo często rozmawiamy, i szkoda by mi było gdyby się to skończyło.
13-latek
Mnóstwo obaw
Chciałabym być aktorką, ale jestem na to za nieśmiała. Wstydzę się grać przed znajomymi, za to lustro widzi mój potencjał. Może przed innymi uda mi się otworzyć i spełnię to marzenie? Mam sporo innych marzeń, przede wszystkim aby moja przyszłość potoczyła się w dobrym kierunku. Bardzo się jej obawiam, już teraz myślę o niezdanej maturze, złym życiu, braku pracy, braku miłości i tak dalej. Tracę przez to trochę teraźniejszość, ale nie umiem się tego wyzbyć.
Licealistka
Czy go ośmielać?
Próbuję zagadać do jednego chłopaka. Wiem, że mu się podobam. I on też mi się podoba. Tylko, że on się do mnie w ogóle nie odzywa. Z innymi koleżankami rozmawia normalnie, śmieje się. Ma nawet wspólne zainteresowania z niektórymi i na pewno lubi i je, i mnie, ale ja wiem, że mnie ,,w innym sensie". Chciałabym, żeby zaczął ze mną rozmawiać. Często zauważam, że ,,gapi się" na mnie. Co mam robić, żeby nie był taki nieśmiały?
12-latka
Pomieszanie z poplątaniem
Mam przyjaciela. Absolutnie nie myślę w tej chwili o żadnym chodzeniu. Jesteśmy na to za młodzi. Ale on wciąż wysyła mi sprzeczne sygnały. Już rozmawialiśmy na ten temat, zgodził się ze mną, że teraz najlepsze są relacje przyjacielskie Ale potem kilka razy złapałam jego tęskne spojrzenia, miał wtedy takie ponure dowcipy. Jednocześnie o mało nie oszalałam, że gdy on się opowiadał, że podoba mu się jedna z koleżanek. On miesza moje już niby uporządkowane w głowie i w sercu sprawy.
16-latka
Zawróciła mu w głowie
Zauroczyłam się w bardo miłym koledze. Wszystko się dobrze rozwijało. On na mnie zerkał, zagadywał, kręcił się koło mnie. Niestety, zauważyła to koleżanka. Ona ma wielkie powodzenie u chłopaków i uważa, że tylko w niej powinni być zakochani. Tak go zagadywała, zaczepiała, że on stracił dla niej głowę i nie zwraca na mnie uwagi. Ona mu robi nadzieję, udaje zakochaną, manipuluje nim niesamowicie, a w końcu go rzuci jak innych. Żal mi jego, żal tego, co mogło być.
15-latka
Sporo stresów
Relacja z moją przyjaciółką już nie jest taka serdeczna jak dawniej. Denerwuje mnie to, gdy o kimś źle mówi albo jak "doszukuje się” dziury w całym. Oczywiście nie twierdzę, że ja jestem idealna. Przeszkadza mi jej narzekanie i to, że źle mówi o innych. Wczoraj pytała, czy jesteśmy jeszcze przyjaciółkami. Przez to rozmawiam dużo z kolega, a on się obraził, gdy chciałam spędzić czas z koleżankami. To wszystko mnie stresuje. To ostatni rok przed liceum, tam pewnie będzie lepiej.
Zmęczona 14-latka.
Nie tędy droga
Moim najlepszym przyjacielem jest chłopak, z którym znam się od przedszkola. Bardzo dobrze się dogadujemy. Zawsze mogliśmy sobie nawzajem zaufać. W 6 klasie zdałam sobie sprawę, że jest dla mnie bardzo ważny i bardzo go lubię. Teraz już się nie widujemy codziennie, bo poszliśmy do innych gimnazjów. Przyjaciółka poradziła mi, żebym się z nim spotkała i powiedziała mu, co do niego czuję. Bardzo chciałabym to zrobić, ale boję się jego reakcji i odpowiedzi. Czy to jest dobry pomysł?
14-latka
Tylko Bóg może mnie obudzić
Obojętnie jak długa będzie chwila tu, na ziemi, po niej będzie wieczność bez choroby, bez cierpienia, bez smutku. To było na korcie, podczas gry w tenisa. Chiara miała wtedy 17 lat. Uderzyła rakietą piłkę i poczuła straszny ból w ramieniu. – Może to chwilowe, zaraz mi przejdzie – myślała. Lekarze początkowo też tak sądzili. Ale ból powracał. Dokładnie badania i diagnoza: rak kości z przerzutami. Chiara myśli: „Jestem młoda. Dam radę. Będzie dobrze”. W szpitalu nie chce myśleć o bólu, o chorobie. Pomaga innym.
