wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 336 | WYNIKÓW
Kto kogo uczy?
Jest gra w kolanko i w wołanego. Są dwa ognie i siatkówka. Są rzuty do kosza, nawet do kosza na śmieci. Jest już mistrz kozłowania i mistrz slalomu oraz dryblingu. Są różne zespoły, ciągle inne, by nie zaistniała wrogość czy kłótnie. Każdego dnia odbywa się oczywiście jeden mecz piłki nożnej, a starsi chłopcy opowiadają o różnych drużynach z Mundialu.
Kontakt z uzależnionym
Zaczęłam pisać z bardzo sympatycznym, inteligentnym i oczytanym chłopakiem. Jeszcze z nikim się tak dobrze nie rozumiałam. On rozumie mnie, a ja chyba jego też. Ciągle pisze, że dzięki moim listom chce mu się znowu żyć, wraca poczucie sensu. Złości się, gdy mam zajęcia i brakuje czasu na rozmowy. Ostatnio przyznał, że jest uzależniony od amfetaminy. Wystraszyłam się, ale prosi, bym nie zrywała kontaktu, bo nie ma się przed kim wygadać. Leczyć się nie chce. Jest bardzo mądry, widzę to z jego stylu pisania. Czy to coś złego, że każdego dnia spędzę na rozmowie z nim godzinkę, czasami dwie?
Gimnazjalistka
Prymitywne wyśmiewanie
Moja koleżanka ma problem z nadwagą. Stara się stracić trochę kilogramów, ale jakoś się nie udaje. To bardzo miła dziewczyna. Niestety, koledzy często jej dokuczają, robią uwagi, wyśmiewają się, dogadują. Wiem, że jej przykro, chciałabym pomóc, ale nie bardzo wiem, jak to zrobić. Nie jestem zbyt wygadana, ale dobrze się uczę, nikt mi nie dokucza, bo często proszą o pożyczenie zeszytów. Koleżanka mówi, bym nie robiła, ale czuję, że tak dłużej nie może być.
Szóstoklasistka
Świętość to radość
Michasia zeszła do nas z bardzo smętną miną. Koleżanki bardzo jej dokuczyły, przyjaciółka zawiodła, czuła się, delikatnie mówiąc, okropnie. Paulina wspominała podobne zdarzenia ze swojego życia, szczególnie w podstawówce. Było to jakieś pocieszenie. Tym bardziej, gdy okazało się, że nawet kilka razy pokłóciła się strasznie z Jadzią, najlepszą przyjaciółką.
Wszystko na mnie
Wszystko, co komuś się nie uda, jest na mnie. Ktoś w mojej rodzinie nie dokręci czegoś, czy coś się stanie, to niby moją wina. Gdy wróciłam z kolonii, to mój brat twierdzi, że żałuje, że przyjechałam. Słyszę czasami jak brat i mama rozmawiają o tym, że jestem zła i niedobra. Mam ochotę czasami uciec i nie słuchać tego. Wiele razy mówiłam moim rodzicom, że się źle z tym czuję, ale oni się ze mnie śmiali. Gdy się źle czuję, to muszę iść do szkoły, bo uważają że kłamię. Nie wiem, co ja takiego mam, że jestem gorsza.
13-latka
