wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5761 | WYNIKÓW
Bądź asertywna
Przyjaciółka zaproponowała, byśmy pojechały razem na obóz, bo wiadomo, w dwójkę raźniej. Zgodziłam się. Ona decydowała o tym, gdzie pojedziemy, chociaż mnie interesowały inne miejsca. Na miejscu zachwyciła się pewną dziewczyną i spędzają wspólnie cały czas, a ja zostałam odstawiona. Gdy próbowałam zbliżyć się do innej koleżanki, pobiegła na skargę do kierowniczki i grożono mi telefonem do rodziców, że ją opuszczam. Próbowałam z nią poważnie rozmawiać, stwierdziła, że ją to nudzi. Czeka nas jeszcze jeden wspólny wyjazd. Boję się, że rodzice mogą mieć problemy, jeśli ją zostawię.
13-latka
Chaos na każdym poziomie
Czasami mam wrażenie, że wpadam w chorobę psychiczną. Wyobrażam sobie, że jestem tylko ludzikiem w sztucznym świecie, że ktoś napisał scenariusz, ustawia pionki, w tym mnie. Tyle spraw jest trudnych, szczególnie rodzice, którzy od lat nie potrafią się dogadać i w domu bywa ciężko. Brat jest zbyt dorosły, by mnie zrozumieć, ma swoje życie. A ja w domu często pyskuję ranię bliskich, chociaż przecież tego nie chcę. Jedyna przyjaciółka się wyprowadziła. Nie mam się komu zwierzyć, przed kim wygadać. Jak tu nie zwariować? Boję się swoich myśli.
17-latka
Rozejście i powrót
Znam go wiele lat. Pod koniec 1 gimnazjum zostaliśmy parą. To była typowa "szczenięca" miłość i po ok. pół roku zerwałam. Kontakt utrzymywaliśmy, dużo rozmawialiśmy. Na pewien czas zamilkł, ale odnowiliśmy znajomość i okazało się, że nadal bardzo dobrze się rozumiemy. Zdałam sobie niedawno sprawę, że znów się w nim zakochałam. Jest przystojny, mocno wierzący, dobrze się uczy, ma dojrzałe poglądy, niebanalne hobby i jak ja specyficzne poczucie humoru. Piszemy ze sobą codziennie, widzimy się w każdy weekend, to zawsze jego propozycje. Co o tym myśleć?
18-latka
Chyba dojrzewam
Chyba dojrzewam, bo cały czas kłócę się z rodzicami i nie umiem radzić sobie z emocjami. Rodzice każą mi się uczyć, przecież mam same 5 i 4. Gdy bawię się z bratem, zawsze są kłótnie. Czasami on zaczyna i wszystko idzie na mnie. Rodzice na mnie krzyczą, a ja się wkurzam i we wszystko kopie potem znowu są problemy. Dużo dziewczyn mi się podoba, ale żadna mnie nie lubi. Ale gdy poznałem dziewczyny z innych szkół, to bardzo mnie polubiły. Ale co to za miłość na odległość.
12-latek
Paniczny lęk
Jak się pozbyć panicznego strachu przed Niebem i tym, czy coś będzie w nim 'dozwolone' czy nie? Od kilku tygodni mam taką jakby obsesję, że wszystko kontroluję i cenzuruję, tak żeby 'pasowało' do Nieba, czepiam się nawet najmniejszych szczegółów. Mam wrażenie, że moja wiara jest letnia i nie wiem jak ją rozbudzić tak, żeby znów czuć Boga przy sobie. Czasami dochodzi też lęk o to, czy ja w ogóle do tego Nieba trafię. Wydaje mi się, że to jest pycha, że tak wszystko kontroluję. Gubię się w tym wszystkim.
Zagubiona
Literki wędrujące między nami
Mam dziewczynę. To jej poświęcam ostatnio najwięcej czasu na komputerze. Rozmawiamy na gadu, bo mieszkamy od siebie dosyć daleko. Dokuczliwe jest to głównie zimą, bo piechotą za daleko, a rower schowany głęboko. Wolę sobie spokojnie popatrzeć na literki posklejane w słowa i wysłane przez moją dziewczynę, a następnie wypisać swoje literki układające się w słowa, słowa w zdania i tak dalej, i tak dalej. A diabeł może sobie wciskać w ten Internet ile chce, ja wiem, jak z tego korzystać. "JEŻELI Bóg z nami, któż przeciwko nam"?! Uwielbiam ten cytat od jakiegoś czasu.
16-latek
Bez pośpiechu
Na początku podstawówki obie z przyjaciółką zakochałyśmy się w koledze i było w tym wiele radości, ufności. Taki dobry czas. Ale z upływem czasu on już nie chciał być z nami, spędzał czas z kolegami, nas obie ignorował. W tym roku trafiliśmy na siebie w nowej szkole. My dwie i on. Wrócił stary układ- on się nam nadal podoba. Ale chcemy, by jasno określił, którą z nas wybiera. Niby jest wesoło, ale zarówno przyjaciółka jak i ja marzymy o innej relacji, obie chciałybyśmy mieć chłopaka. A on jest tylko jeden.
14-latka
