wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 10737 | WYNIKÓW
Od Euro wakacje na okrągło
Wakacje można mieć albo je przeżyć. Wszystko zależy, od tego, co się zrobi z tym czasem.
Dawno, dawno temu, kiedy bramy zamykano na guziki... podobno tak zaczynają się niektóre bajki. Tyle, że to nie bajka. A więc kiedyś, dawno temu, na wakacyjnej okładce „Małego Gościa” grupa wesołych dzieci szła ulicą z wielkim transparentem: „Precz z wakacjami!”. Wyobrażacie to sobie? Niektórzy, nie znający się na żartach, obrazili się na redakcję. Ale większość miała dobrą zabawę.
Kompromisy
Od kilku miesięcy chodzę z chłopakiem. Bardzo mi na nim zależy, to wartościowy i dobry człowiek, wiele nas łączy. Problem jednak w tym, że żyję bardzo aktywnie, mam mnóstwo zajęć dodatkowych i nie bardzo mamy się kiedy spotykać. On już pracuje, też się uczy, ja w klasie maturalnej. Gdy jedno może, to drugie nie ma czasu. Nie chcę z żadnych moich zajęć rezygnować, udzielam się też w parafii, i to w kilku grupach.
Maturzystka
Dystans do siebie
Otóż od ostatniego czasu (choć zaczęło się już w gimnazjum) gdy jestem w grupie kolegów, ale takich dobrych kolegów, to zdarza się, że jeden ze mnie zażartuje, reszta się śmieje, a później lawina innych dowcipów na mój temat. Niby mówią, że to na żarty, ale ja tak tego nie potrafię odebrać. Wiem, że brak mi dystansu do samego siebie. Czy może mi pani poradzić jak mam to w sobie zmienić?
16-latek
Konflikt w rodzinie
Uwielbiam spędzać czas w oratorium. Tam mam przyjaciół, tam jest ksiądz, który mnie rozumie, podobnie jak przyjaciółka. Aż mi się nie chce wracać do domu, gdzie mama ma ciągłe pretensje. Jest przeciwna mojemu zaangażowaniu w oratorium, najchętniej by mi zakazała. Z tego powodu ciągle się kłócimy zamiast się przyjaźnić. Nie potrafię się już mamie zwierzać, bo za dużo między nami nieporozumień, pretensji. Oddalamy się od siebie. Dobrze, że mam wsparcie z księdzu, w przyjaciółce.
Licealistka
Nie wtrącaj się
W moim bloku mieszka pewna niepozorna dziewczyna. Spędzamy razem sporo czasu. Było miło, że kolega rozmawiał głównie ze mną, a ona twierdziła, że się we mnie zakochał. Ale zachorowałam, długo nie wychodziłam, a gdy wreszcie się pojawiłam, to oni oboje ze sobą rozmawiali i teraz ja miałam wrażenie, że kolega się w niej zakochał. Chcę jej pomóc, bo to jej pierwsza taka sytuacja. Jestem troszkę zazdrosna, ale cieszę się, że to właśnie ta dziewczyna
Nastolatka
Brak radości
uczestniczę w szkole animatora Ruchu Światło – Życie, ale zastanawiałam się, czy nie zrezygnować , bo ciężko mi to pogodzić nauką. Napisałam o tym animatorce prowadzącej szkolenie. Ona odpisała, że na pewno to wszystko pogodzę i wymieniła rzeczy, które ona robi. Wspomniała też , że jej zamiarem jest, abym w tym roku pojechała jako animatorka na oazę dla dzieci. Oznaczałoby to dla mnie miesiąc poza domem, bo zaraz potem mam kolejny wyjazd na 2 tyg. Nie umiem zajmować się dziećmi i w ogóle sobie tego nie wyobrażam. Chciałam sobie trochę odpocząć i zacząć uczyć się do olimpiady. Ale oczywiście Bóg wszystko może itd. Wyglądałoby też na to , że nie potrafię poświecić czasu dla Niego, a na naukę potrafię. Dziś szukałam odpowiedzi w Piśmie Świętym i natrafiłam na fragment o tym, jak Jezus mówi Piotrowi, żeby pasł Jego baranki. Nie wiem kompletnie, co mam robić. Jest jeszcze jedna sprawa: nie potrafię znaleźć w życiu radości. Wszystkie dni są do siebie podobne, nie mam czasu, by poczytać ciekawą książkę albo obejrzeć filmu. Nie zależy mi też na kontaktach z osobami z mojej klasy, usprawiedliwiam się zmęczeniem. Napisałabym, że jestem uzależniona od nauki, ale nie wiem , czy to możliwe. Chodzę do szkoły językowej , gram na instrumencie, chodzę na spotkania oazowe. Mieszkam na wsi, więc muszę dojeżdżać. Wiem, że to nie jest dużo, ale to wypełnia cały czas. Uczę się dużo i ciągle, nie potrafię tego nie robić. Przygotowuje się do jednego konkursu, a nauczycielka innego przedmiotu mówi ,że to nie jest ważne i powinnam uczyć się do przyszłorocznej olimpiady. Nie mam prawie żadnej satysfakcji z tego , co robię.
Licealistka
Inna niż rówieśniczki
Bardzo różnię się od moich koleżanek. One są wulgarne, co mnie drażni. Poza tym malują się w bardzo wyzywający i w sumie mało elegancki sposób. Wcale przez to ładnie nie wyglądają. Problem w tym, że przez moją inność czuję się w klasie samotna. One chyba za mną nie przepadają, bo przecież inaczej wyglądam, inaczej się ubieram. Też modnie, ale w innym stylu, nie tak krzykliwym. Czasami mam wątpliwości i zastanawiam się, czy nie upodobnić się do nich, być taką, jak one.
Gimnazjalistka
Niepewność
Gdy tylko zaczęło się liceum, to zwróciłam na niego uwagę. Zaczęliśmy sporo żartować, dogryzać sobie. Raz spotkaliśmy się z kinie, gdzie poszłam z kolegą. Zaraz potem był milszy. Ale po jakimś czasie coś powiedział, że ma dziewczynę Załamało mnie to. Pytał, co się dzieje, nie przyznałam się. Trwa taka huśtawka. Ostatnio go odtrąciłam, gdy się do mnie przytulił na żarty, no i się wycofał, jest jakby obrażony. Wiem, że on jest dla mnie bardzo ważny. Jak postępować, by już niczego nie zepsuć?
Licealistka
Utrzymać przyjaźń
Mam w klasie niezwykle dobrą przyjaciółkę. Bardzo dobrze się rozumiemy.
Mieszkamy w sąsiadujących miejscowościach. Niestety, idziemy do różnych liceów. Szkoły są w tym samym mieście, ale oddalone od siebie. Oprócz zamiłowania do książek nie mamy raczej wspólnego hobby. Obie martwimy się, jak to będzie z nami w liceum. Czy nadal będziemy mieć tyle tematów do rozmowy? Nie wiem, czy będziemy miały czas spotykać się regularnie. Nie chcę stracić tak zaufanej przyjaciółki. Zastanawiam się, co mogłybyśmy robić, żeby nie stracić kontaktu.
Szesnastolatka
Sporo stresów
Relacja z moją przyjaciółką już nie jest taka serdeczna jak dawniej. Denerwuje mnie to, gdy o kimś źle mówi albo jak "doszukuje się” dziury w całym. Oczywiście nie twierdzę, że ja jestem idealna. Przeszkadza mi jej narzekanie i to, że źle mówi o innych. Wczoraj pytała, czy jesteśmy jeszcze przyjaciółkami. Przez to rozmawiam dużo z kolega, a on się obraził, gdy chciałam spędzić czas z koleżankami. To wszystko mnie stresuje. To ostatni rok przed liceum, tam pewnie będzie lepiej.
Zmęczona 14-latka.
