wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5742 | WYNIKÓW
Uczyć się z mamą?
Jeszcze niedawno chodziłam na lekcje tańca, pływałam, grałam w koszykówkę ibyłam szczęśliwa. Ale nauka powoli zaczęła zabierać mi to wszystko. No i mama, która kłóci się ze mną, gdy dostaję dwóję z klasówki. Boli mnie, gdy koleżanka z tańca pyta, dlaczego już nie chodzę. A ja uczę się z mamą na siłę, od niedawna zaczynam się złościć na siebie, nawet płakać, kiedy każe mi się uczyć. Obchodzą ją tylko oceny z matematyki, czyli prawie same jedynki. Nawet nie zwraca uwagi, kiedy dostanę szóstkę z angielskiego czy piątkę z muzyki! Wszystkie moje koleżanki mówią że jestem głupia i dziwna, kiedy odmawiam im wyjścia z nimi na podwórko. Chyba moją jedyną rozrywką są książki które potajemnie czytam godzinami, ale boję się że wkrótce matka i to mi zabierze. Zamiast zachęcania mnie do nauki, mama raczej mnie zniechęca. Kiedy popełnię jakiś błąd, krzyczy na mnie, a ja...boje się. Tracę już wiarę w siebie, nie wiem co mam robić.
Koniec z papużkami- nierozłączkami
Mam w klasie koleżanki, z którymi wybieram się do jednego gimnazjum. Jedna z nich powiedziała do drugiej, że mimo tego, iż się z nią umawiała, to jednak w nowej szkole woli siedzieć z inną dziewczyną. Czuję się dziwnie, ponieważ chciałabym, aby w gimnazjum wszystkie się lubiły, a teraz muszę stać po stronie jednej, albo drugiej. Ja też nie uważam, aby taki zachowanie było właściwe, ale cóż zrobić?
Szóstoklasistka
Inną drogą
Mam w klasie koleżanki, z którymi wybieram się do jednego gimnazjum. Jedna z nich powiedziała do drugiej, że mimo tego, iż się z nią umawiała, to jednak w nowej szkole woli siedzieć z inną dziewczyną. Czuję się dziwnie, ponieważ chciałabym, aby w gimnazjum wszystkie się lubiły, a teraz muszę stać po stronie jednej albo drugiej. Ja też nie uważam, aby takie zachowanie było właściwe, ale cóż zrobić?
Szóstoklasistka
Po owocach ich poznacie....
Zbliżają się wakacje i wyjazdy. Uwielbiam je. Nie ma nic lepszego niż atmosfera pielgrzymki czy oazy, gdy wszystko jest tak inne niż codzienność. Niestety, już w zeszłym roku długo zmagałam się z poczuciem bezsensu tego, co mi dały rekolekcje. Miałam wrażenie, już po miesiącu, że całe dobro poszło na marne. Obawiam się, że to się powtórzy, ja już tak czuję, że na wyjeździe jest cudnie, ale potem pustka.
Licealistka
Do zachodu słońca
W sumie to nie wiem, o co nam z przyjaciółką poszło, ale ona jest na mnie śmiertelnie obrażona. Obie się zdenerwowałyśmy, powiedziałyśmy sobie ostre słowa, już nie wiem, która więcej. Ona źle się wyraziła na temat mojego wyglądu, ja nie zostałam jej dłużna, powiedziałam coś złego o jej psie, ale przecież ona strasznie mnie skrytykowała. Jednak źle się z tym czuję i chcę się pogodzić, tylko jak?
12-latka
Wszystko ma swój czas...
Dawna przyjaciółka ma teraz własne problemy. Dojeżdża do innego gimnazjum, wstaje bardzo wcześnie rano, wraca wieczorem. Nie ma dla mnie czasu, a nasze relacje są już inne. Chciałam się spotkać, ale ona wciąż mówi,
że nie ma czasu. W innej szkole znalazła sobie też swoich przyjaciół, to już nie ta sama osoba. Ja też bardzo się od tamtego czasu zmieniłam. Czy czas naszej przyjaźni jest już skończony?
Gimnazjalistka
Jak pogodzić przyjaciół?
Stanowimy grupę kilku przyjaciół. Kolega zauroczył się w jednej z koleżanek i poprosił o chodzenie. Zgodziła się, ale na drugi dzień powiedziała, że się wycofuje, że jest za młoda, bo dopiero w V klasie i nie chce. On się obraził, nazwał kłamczuchą, namawia mnie, bym zerwała z nią kontakt. To samo ona- jest na niego zła, radzi, bym się od niego odsunęła. A ja lubię oboje i chcę im pomóc.
Szóstoklasistka
Wyrzucić złe emocje
. Pani zerkała na starszą córkę pogrążoną w ponurym nastroju. Żal mi się jej zrobiło i oto nadarzyła się okazja, by jej pokazać, jak mądry pies radzi sobie ze złymi emocjami. Zza muru wyłonił się szary husky trzymany na smyczy przez nastolatkę. Szarpnąłem gwałtownie, Zosia mnie nie utrzymała, a ja rzuciłem się na psa. Jednocześnie tonem warczenia przekazałem mu informację, że nic do niego nie mam, po prostu muszę odreagować zły nastrój.
Mam problem
Moje dwie przyjaciółki ostatnio zaczęły mi bardzo dokuczać. Kiedyś na przerwach zabierały mi różne rzeczy i gdzieś chowały, i miały dobrą zabawę. Już z tym skończyły, ale już nie potrafię im zaufać. Wciąż boję się zostawić przy nich plecak czy książkę. Chcę skończyć tę „przyjaźń”, ale nie potrafię, bo one obiecują, że naprawdę się zmienią, a ja nie umiem odmówić. Bardzo proszę o radę. Jak sobie z tym poradzić? Nadia
Nie obwiniaj siebie...
Wracałam do domu pustą ulicą. Nie było ciemno, ale wystraszyłam się grupki starszych chłopaków, chyba pijanych. Przeszłam na drugą stronę, oni też. Zaczęłam biec , dogonili mnie, otoczyli, byli straszni, wulgarni, nie wiem, co by było dalej, ale ktoś się pojawił, a ja z płaczem uciekłam. Boję się wyjść, wydaje mi się, że zaraz mnie ktoś zaczepi, ciągle szukam winy w sobie, chociaż jej nie ma. Może powinnam do nich wtedy przemówić?
16-latka
