wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2286 | WYNIKÓW
Zachować prywatność
Moja przyjaciółka od momentu poważnej w mojej rodzinie wmawia mi, że mam depresję i nie daje mi spokoju. Mówi, że ciągle jestem smutna i że jej mogę się wygadać, ale ja nie chce mówić na ten temat. Rozmawiałam już z nią szczerze, że mam dość tego tematu, ale to do niej nie dociera. Proszę o pomoc.
Zmęczona nadmierną troską
Pierwsza porażka
Wiem że mam już 17 lat i nie powinienem się takimi rzeczami przejmować, ale dostałem jedynkę z klasówki z matematyki (właściwie to moja pierwsza jedynka w życiu). Nie było mnie teraz kilka dni w szkole (z powodu choroby) i zwyczajnie boję się wrócić. Co powie nauczycielka? Na półrocze jako jedyny z klasy miałem 6, a teraz jakoś zestresowałem się, zablokowałem i ledwie 31%. I ten wymowny komentarz nauczycielki na pracy ,, co się stało?". Nie mogę teraz przestać o tym myśleć. Proszę o pomoc.
Licealista
Tu i teraz
Dziewczyny natychmiast ją zagłuszyły i dalej podawać przykłady swoich nadmiernych obowiązków. No i zawsze następował dodatek o tym, jak wszystko się zmieni za kilka lat, gdy będą dorosłe, gdy będzie cudownie, swobodnie, radośnie. Położyłam łeb na łapach, zmarszczyłam czoło, bo coś mi się kołatało w mózgu, że miały zerwać z narzekaniem. Nic z tego, właśnie się nakręcały i lawina ruszyła. Są przemęczone, mają za dużo zadań, za dużo obowiązków domowych, są traktowane o wiele gorzej niż bracia, obojętnie, cz starsi czy młodsi.
Męczące dorastanie
Chociaż mam dobrą rodzinę, kilka koleżanek, to brakuje przyjaciółki. Te dziewczyny lubię, mamy wspólne tematy, ale czasami one poruszają tematy, które mnie odrzucają. Ostatnio uświadamiam sobie, że nie mam się komu zwierzyć. Do tego męczy mnie nieśmiałość, której dawniej nie miałam. No i kolega z klasy, na którego dawno zwróciłam uwagę, zagaduję go, ale bez rezultatów. Nie potrafię wyrzucić go z serca, modlę się, ale on tam mocno tkwi. Przed nami ostatni wspólny rok w szkole.
15 latka
Porozumienie z rodzicami
Od dłuższego czasu mam problem z rodzicami. Ja uważam że to oni zachowują się nie fair w stosunku do mnie, bo nie wolno mi wychodzić na dwór ze znajomymi tylko mam się uczyć . Na nic mi nie pozwalają. Rodzice mówią mi, że mam się zmienić, gdyż uważają że nie da sie ze mną porozmawiać bo od razu sie denerwuję. Chciałabym od nich trochę zrozumienia, a mam tylko kary i zakazy.
13- latka.
Uśmiech ducha
Ja wierzę w duchy. Z niektórymi nawet mam bliższy kontakt. I wcale nie bawię się w jakieś ich wywoływanie. Nie wierzycie? A ja po prostu sobie z duchami... rozmawiam. Najczęściej i najchętniej rozmawiam z duchem mojej mamy. Nie myślałam o niej nigdy jak o kimś, kogo ciało jest w ziemi. Wierzę, że moja mama żyje. Nie ma jej obok mnie, tak, żebym mogła jej dotknąć, przytulić się do niej, zobaczyć ją – to prawda. Ale jak powiedziała mi po jej śmierci moja przyjaciółka: „Mama teraz może zrobić dla ciebie więcej, niż wtedy, gdy żyła”. I tak rzeczywiście jest.
Najnowsze w serwisie
- Kolejna noc minęła spokojnie
- Jezus nie dyskutuje ze złym duchem
- Turyści w opałach
- Nie zapominajmy o Panu Bogu
- 16 marca II Niedziela Wielkiego Postu
- 16 marca II Niedziela Wielkiego Postu
- 9 marca I Niedziela Wielkiego Postu
- 9 marca I Niedziela Wielkiego Postu
- 2 marca VIII Niedziela zwykła
- 2 marca VIII Niedziela zwykła
