wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2301 | WYNIKÓW
Rodzina, wracaj na drzewo!
Może wielu z Was uśmiechnęło się, czytając na okładce słowa: „Rodzino, wracaj na drzewo”. Można się śmiać oczywiście, ale rzecz jest bardzo poważna. Dlaczego? Zacznijmy od początku, czyli od pierwszej niedzieli Adwentu. Wtedy większość z Was, czytelników tego tekstu, zaczęła chodzić na Roraty „małogościowe” pod hasłem „Będziesz czytał Biblię codziennie”. I wielu pewnie nie opuściło jeszcze dotąd ani jednego dnia. I bardzo dobrze.
Krąg przyjaciółek
Przyjaźniłyśmy się od początku szkoły. Niestety, w tym roku przyjaciółka coraz częściej rozmawia z inną dziewczyną. Nawet pytałam, czy jeszcze jesteśmy przyjaciółkami. Powiedziała, że tak, ale mi jest smutno, gdy one gadają, gdy mają swoje sprawy. A może to ja mam zerwać naszą przyjaźń?
Szóstoklasistka
Wszystko na mnie
Wszystko, co komuś się nie uda, jest na mnie. Ktoś w mojej rodzinie nie dokręci czegoś, czy coś się stanie, to niby moją wina. Gdy wróciłam z kolonii, to mój brat twierdzi, że żałuje, że przyjechałam. Słyszę czasami jak brat i mama rozmawiają o tym, że jestem zła i niedobra. Mam ochotę czasami uciec i nie słuchać tego. Wiele razy mówiłam moim rodzicom, że się źle z tym czuję, ale oni się ze mnie śmiali. Gdy się źle czuję, to muszę iść do szkoły, bo uważają że kłamię. Nie wiem, co ja takiego mam, że jestem gorsza.
13-latka
Dobrze znać prawdę
Przez krótki czas chłopak okazywał mi zainteresowanie, adorował mnie, odprowadzał, sporo żartowaliśmy. Czułam jego sympatię. Byłam pewna, że zaproponuje mi chodzenie, aż tu ujrzałam go spacerującego z przyjaciółką. Nazajutrz zostali parą, a ja jestem w czarnej rozpaczy. Zawiodłam się na przyjaciółce, ciężko mi.
Gimnazjalistka
Przebaczenie odrzucenia
Jestem dzieckiem adoptowanym. Popełniam przez to wiele błędów, bo przecież jak mam normalnie żyć, skoro własna matka mnie nie chciała. Nie rozumiem, jak można alkohol postawić wyżej niż własne dziecko. Nie mogę jej wybaczyć. Jednocześnie boję się, że i ja będę do niej podobna, przecież to moja mama, ona mnie urodziła. Moi adopcyjni rodzice są bardzo wyrozumiali, ale martwią się, bo szarpią mną ostatnio sprzeczne uczucia. Najgorsza jest jednak złość i żal, że zostałam porzucona. Mówią mi, że powinnam matce przebaczyć. Czy taki czyn można przebaczyć?
Adoptowana
