wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8762 | WYNIKÓW
Okno na Boga
Jeden raz w roku adorujemy żywego Pana Jezusa, który mija nasze domy i patrzy w nasze okna. W zeszłym roku o tej samej mniej więcej porze, zamieściliśmy w czerwcowym numerze „Małego Gościa” dekorację na Boże Ciało. Pomysł tak nam się spodobał – jestem pewna, że Wam również – że w tym roku też go powtórzyliśmy. Dekoracja jest oczywiście inna. Tamtą wystarczyło wyciągnąć z czasopisma i zawiesić w oknie. W tym roku trzeba się trochę wysilić.
Ciężki przypadek
Z jedną z koleżanek słabo się dogaduję, ale staram się być miła. Ona jest dwulicowa- najpierw ze mną rozmawia, a potem idzie do innej koleżanki i opowiada na mnie niestworzone rzeczy, że jej coś zniszczyłam, no bzdury. Namówiła kolegę, któremu dała mój numer i on dzwonił, udawał, że jest kimś innym. Ona mi raz dokucza, a potem zachowuje się normalnie. Nigdy mnie nie przeprosiła. Próbowałyśmy z koleżankami szczerze z nią pogadać, ale zawsze się wykręcała.
Nastolatka
Ożywić pamięć
Dwaj bracia, 17-letni Wojtek i 13-letni Mikołaj, różnią się wyglądem, zainteresowaniami i temperamentem. Małomówny i zamknięty w sobie Wojtek żywiołowego i entuzjastycznie nastawionego do świata młodszego brata traktuje jak kosmitę. Bracia często się kłócą i są wobec siebie złośliwi. Nawet wspólna gra na cztery ręce na fortepianie nie poprawia sytuacji. Wygrywając takty „Galopu”, bracia nie wiedzą jeszcze, że już wkrótce będą musieli walczyć razem po tej samej stronie barykady, i to całkiem dosłownie!
Trzeba się odważyć...
Od jak dawna sięgam pamięcią znałem pewną dziewczynę. Wychowaliśmy się na jednym podw órku. Nie wyobrażaliśmy sobie choćby jednego dnia bez wspólnej zabawy. Śmiało mogę stwierdzić, że ten okres, tj. w wieku 4-7/8 lat był najpiękniejszy w ciągu całego mojego krótkiego życia. Następnie udaliśmy się do innych do innych szkół podstawowych. Mniej więcej od tego właśnie czasu zaczął pojawiać się między nami taki znikomy murek, który z każdym kolejnym rokiem rósł . Jednak wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy, a następnie było mi to strasznie obojętne. Uczyliśmy się w jednym gimnazjum, ale w różnych klasach. Traktowaliśmy się jakbyśmy się nigdy nie znali. Po dwóch latach zaczęło mi to bardzo przeszkadzać i próbowałem nawiązać kontakt i zniszczyć mur. Coraz bardziej Jej potrzebuję, ale coraz dalej mi do Niej. Mam napady agresji lub smutku. Dwa razy udało nam się stać w jednej grupie i wtedy normalnie rozmawialiśmy, ale gdy raz zostaliśmy sami na przystanku- milczałem.
16-latek
Przecież jest dobrze
Zakochałam się w pewnym moim koledze z klasy, ale to on zwrócił na mnie uwagę i zaczął do mnie pisać. Najpierw ciągle pytał o zadania, a przecież musiał wiedzieć, co jest zadane. Potem zauważył mój problem, delikatnie zapytał, a ja zaufałam mu i sama nie wie dlaczego opowiadałam o sobie. Po długim czasie poczułam, że się w nim podkochuję. Przyjaciółka uważa, że on zakochał się we mnie, ale ja w to nie wierzę. On jest nieśmiały, potrafi podejść i zagadać ale to rzadko, czasem jest zamknięty, ma swoją grupę przyjaciół, których się zawsze trzyma, nie zawsze podchodzi do innych, rzadko gada z innymi dziewczynami.
Próbowałam odkochać się w nim, za każdym razem to jest silniejsze ode mnie. Myślę o nim cały czas. Ciągle mi się on śni. Nie rozumiem tego. Może już pora dać sobie spokój? Ja już to próbowałam, możliwe że około 5 razy, nigdy nie pomogło. ja już wariuje, nie wiem co ze sobą zrobić.
14-latka
Sobotnie poranki
Rodzinka może się dzisiaj wyspać, o czym wiele razy przypomina się dzieciom w piątkowy wieczór. Takie ogłoszenia mają dziwny wpływ na najmłodszych. Lola i Zosia już o 7 rano zaczynają zabawę. Czy to nie cudowne, że można z poduszek, kołder i koców budować świetne domki? Co chwilę zawala się dach, szczególnie, jeśli ja ładuję się do środka, ale dziewczynki cierpliwie wszystko naprawiają. Przy okazji wyciągają następne narzuty i koce. A w domkach upychają kolejne pluszaki.
Opuścić "samotną wyspę"
Ja też kiedyś byłam taką "samotną wyspą" przez długi czas. Decyzja o aktywnym udziale w życiu duszpasterstwa była jedną z tych najlepszych w moim życiu. Podczas pierwszego roku życia w Krakowie pojawiałam się tam tylko okazjonalnie, też byłam "samotną wyspą", ale od dwóch lat, a szczególnie od tego roku się bardziej zaangażowałam. Kiedy daje się innym coś z siebie, otrzymuje się kilka razy tyle. Naprawdę! Tak to działa!
Studentka
Marzenia przed zaśnięciem
Podczas dawno już minionego turnusu oazowego poznałam bardzo miłego i wartościowego chłopaka. Nie nawiązaliśmy kontaktu, ale nasze spojrzenia kilka razy się spotkały i to było piękne. Teraz ciągle wspominam różne szczegóły, planuję, jak to będzie podczas kolejnej oazy. Czy mam wtedy podejść pierwsza, czy go o coś zapytać, czy czekać, aż on podejdzie? Jak się przekonać, czy mam jakieś szanse? Pamiętam każdą chwilę, gdy byliśmy blisko siebie.
14-latka
Dziwne zainteresowanie
Kolega, w którym zakochałam się na obozie, jest zupełnym przeciwieństwem mnie. Nie podoba mi się to, że pali i pije, ale najwyraźniej nawet to nie pomaga mi się w nim ,,odkochać". Pewnie nigdy go już nie zobaczę, ponieważ on obraca się w innych środowiskach niż ja. Słyszałam, że co rok jeździ na ten obóz. Myślę, by za rok znowu tam jechać. Jednak nie jestem pewna, czy chcę to przeżywać jeszcze raz od nowa.
Licealistka
Klasowe afery
Ostatnio razem z przyjaciółką zauważyłyśmy, że nie umiemy dogadać się z innymi dziewczynami. Są takie żałosne. O wszystko się czepiają, komplikują i zanudzają. Na początku roku szkolnego zaczęli dokuczać nam koledzy z klasy. Byłyśmy złe do czasu, gdy zaczęły się problemy z dziewczynami. Teraz zauważyłyśmy, że oni są nawet fajni. Zaczęłyśmy spędzać z nimi czas, dziewczyny wymyśliły sobie znikąd, że się w nich podkochujemy, przez co sytuacja jest troszkę napięta. Co robić?
Nastolatki
