wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8730 | WYNIKÓW
Czas oczekiwania
Należę do wspólnoty i poznałam na wakacjach tej wspólnoty dwóch chłopaków. Niestety, jeden z nich nie chodzi na spotkania grupy, które są w ciągu roku. Drugiego, który mi się podoba, jest wartościowy, wierzący i mądry wstydzę się prosić o kontakt (wiem z doświadczenia, że trzeba być delikatnym i raczej robić tak, żeby się nie domyślił, że bardzo go lubię, bo wtedy się onieśmieli.
Proszę o poradę w sprawie kolegów, co robić?
12-latka
Rozpoznac Boży plan
Od dawna jak każda zresztą nastolatka, marzę o pięknym uczuciu. Lecz czas mija i nic. Zaczęłam modlitwy w tej intencji. No i zupełnie przypadkowo na portalu związanym z moim hobby poznałam przypadkowo chłopaka, z którym od razu znalazłam wspólny język. Okazało się, że mieszkamy z jednym mieście i już się poznaliśmy. To bardzo wartościowy chłopak. Polubiłam go, podoba mi się, chciałabym się z nim spotykać. Jak rozpoznać, czy to zgodne z Bożą wolą?
Licealistka
Wiele przyjaciółek
W dużej dziewczęcej klasie mam trzy koleżanki i jedną przyjaciółkę. Bardzo dobrze się uczę, jestem też chyba ładna, ale niezaradna w sprawach kontaktów z ludźmi. Niestety, przyjaciółka często mnie zostawia, spędza przerwy z innymi dziewczynami, a ja zostaję sama. Mówiłam jej, jak się wtedy czuję, ale ona powiedziała, chce się w życiu ustawić, że chce mieć wielu przyjaciół, poza tym zna sporo osób spoza szkoły, klasy, spotyka się z nimi.
Samotna 13 latka
Utrzymać kontat?
Od pierwszej klasy podstawówki znam jedną dziewczynę. Do piątej klasy, pomiędzy nami obojętna, potem koleżeńska, a pod koniec podstawówki zaczęliśmy pisać na fb, sporo rozmawiać. W czasie wakacji spotkaliśmy się kilka razy. Ale ona idzie do gimnazjum w mieście, a ja zostaję u nas. Czy warto ciągnąć tę znajomość? W sumie jestem dosyć samotny. Mój najlepszy kolega odsunął się ode mnie, chyba też zazdrosny o tę dziewczynę.
14-latek
Odważni w pisaniu
Jestem zmęczona zachowaniem jednego z kolegów. To on zaczął do mnie pisać, prawić mi komplementy, ale potem w szkole udawał, że nic nie było. Gdy już ochłonęłam, zapominałam, to on znowu pisał i to tak, jakbyśmy byli parą. Robiłam sobie nadzieję, że coś się zacznie, a on wtedy szybko się wycofywał, robił zdziwioną minę, gdy w szkole chciałam ujawnić nasz kontakt. Chyba sobie odpuszczę marzenia z nim związane.
15-latka
Pomóc nieśmiałemu
Od dawna bardzo podoba mi się pod każdym względem jeden z kolegów. Niestety, jest dosyć nieśmiały wobec dziewczyn. Przyłapałam go wiele razy na wpatrywaniu się we mnie, uśmiechałam się zachęcająco, ale on nie podjął rozmowy. Nie chcę być nachalna, uznaję zasadę, że to chłopak zaczyna się starać o dziewczynę. Nie potrafię jednak z niego zrezygnować, obserwuję go i coraz bardziej przekonuję się do niego- mądry, spokojny, religijny, życzliwy.
Licealistka
Wakacje, świat od podwórka
Jedna z dziewcząt napisała list do Izy Paszkowskiej. A tak przy okazji, od zeszłego numeru rubryka „Darmowe korepetycje” zmieniła nazwę na „Kochane problemy”. Tak nazywa się też cotygodniowa audycja w radiu eM. Jeśli ktoś miałby ochotę jej posłuchać, to informacje znajdzie na str. 37. Ale wracam do listu. Nastolatka pisze tak: „Nadchodzi lato, a ja nie wiem, jak uwolnić się od internetu. Dosłownie każdą wolną chwilę spędzam w domu przy komputerze.
Denerwująca sytuacja
Na rekolekcjach zbliżyłem się z jedną koleżanką. Bardzo dobrze się dogadywaliśmy, podoba mi się, byłem pewny, że w czasie roku szkolnego coś z tego wyniknie. Tymczasem powstała jakby bariera, nie wiemy, o czym ze sobą rozmawiać. I mnie i ją chyba też każda rozmowa męczy. Cała ta sytuacja jest głupia i denerwuje. Nie wiem, jak się zachować. A tu jeszcze inna koleżanka zapytała, czy ona mi się podoba
Gimnazjalista.
Nachalny i złośliwa
Pewien kolega z klasy zakochał się we mnie i stał się bardzo męczący. Jakoś to wytrzymuję, Niestety, jedna z dziewczyn podpisała się jako ja i wysłała mu liścik w wyznaniem. Wyjaśniłam to, ale ona nie daje nam spokoju, może jest zazdrosna? Ciągle coś sugeruje, wmawia, że jestem zakochana. Przez nią on znowu staje się męczący, bo myśli, że ja tylko udaję. Już nie wiem, jak się zachować.
12-latka
Człowiek, który uwierzył Bogu
Spotkaliśmy się w jednej z najlepszych kawiarni w mieście. Był punktualny. Ubrany w markową odzież, sportowe buty i czapkę z daszkiem wyglądał na nieco speszonego, choć nie od dziś przecież budzi zainteresowanie mediów. Zaskoczony popularnością, niechętnie mówi o sobie. Bardziej skupiony na swoim projekcie, waży każde słowo. Za oknem, już od kilku dni, padał majowy deszcz. Soczysta zieleń i zapach wiosny były dokładnym zaprzeczeniem słów, które miał w głowie.
