wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4675 | WYNIKÓW
Szyjemy torby
O rety, jeszcze ciężko pracuję strzegąc naszego terenu przed obcymi kotami, a tu już Paulina wyskoczyła z nową pasją. A zaczęło się tak niewinnie. Dziewczyna na chwilkę przysiadła obok Pana, który śledził telewizyjne informacje, gdy nagle krzyknęła pełna oburzenia. Głos został wyciszony, a ojciec i córka musieli wyrzucić z siebie emocje. Myślałam, że może skrzywdzono jakiegoś psa i zaraz trzeba go do nas zaprosić, ale okazuje, że chodzi o wieloryba. Nie zamieszka u nas, bo, niestety, zginął z powodu nadmiaru woreczków foliowych, których się najadł i organizm nie wytrzymał. Pani doszła z kuchni i zdecydowanie oświadczyła, że trzeba z tym walcxzyć na naszym terenie. Hm, nie mieszkamy nad morzem, nie wyłowimy więc woreczków, które ryby mylą z meduzami.
Ostatnie dni - jak je przetrwac?
Zbliża się koniec roku szkolnego i chyba najgorszy okres, bo trzeba popoprawiać oceny itd. Prawdę mówiąc kompletnie sobie z tym nie radzę. Tzn, gdy pomyślę już o szkole, to mam ochotę płakać. Jeszcze nauczyciele nie pomagają, tylko celowo czasami zaniżają nam oceny, jak pewien pan profesor w mojej szkole. Poza tym, za niedługo przyjdą wyniki egzaminu i potwornie się boję. Wiadomo, szkołę trzeba przeboleć, chociaż jeśli ma Pani pomysł, jak ją przetrwać, to będę wdzięczna.
Gimnazjalistka kl. III
Moim zdaniem...
Na rekolekcjach adwentowych poznawaliśmy historię pewnej dziewczyny (niestety już nie pamiętam kto to był). Ona bardzo chciała umrzeć za Chrystusa i szybko pójść do Nieba. Miała plan, aby wyjechać w kraje muzułmańskie i wtedy szybko zostałaby stracona za wiarę. Uważam, że takie zachowanie nie jest dobre, i że nie o to w tym chodzi, ale mogłaby Pani się o tym wypowiedzieć?
Dociekliwy
Pogotowie w głowie
Ostatnio mam ciągle doła. Przyjaciółka wyjechała na studia i nie ma dla mnie czasu, gdy wpada na krótko do domu. Czuję się strasznie samotna, ale nie chce mi się nigdzie wychodzić. Jestem załamana każdą gorszą oceną. Wchodzę pod koc i najchętniej spałabym lub tylko leżała. Jednocześnie chcę, by ten męczący stan się skończył. Co robić?
Licealistka
Wciąż pamiętam....
Wciąż pamiętam, jak było mi ciężko, gdy tu pewien kolega dał mi kosza, tu, jakiś czas później, drugi nie wykazywał zainteresowania, kolejny chciał tylko przyjaźni, z jeszcze innym to ja nie chciałam niczego poważniejszego. I tak to się toczyło, dokładnie 4 lata, całe gimnazjum, pierwsza klasa liceum, przepłakane noce, stany depresyjne (ciężki jest
żywot wrażliwca) itd. I wie Pani co? Gdy za trzecim razem dowiedziałam się, że po raz kolejny zostałam odrzucona, stwierdziłam, śmiejąc się przez łzy z mojego losu, że chyba już nigdy nie znajdę tego odpowiedniego, który mnie
polubi, może nawet pokocha.
Krytyczne spojrzenie
Jestem ładną, wiecznie uśmiechniętą blondynką. Niedawno strasznie się zmieniłam. Mam wrażenie, że dzień w dzień umierają we mnie wszelkie uczucia. Jestem takim "papierowym" człowiekiem. W zeszłym tygodniu straciłam najlepszą przyjaciółkę, a w tym wszystko wskazuje na to, że stracę chłopaka, który starał się o mnie od miesięcy. Jest studentem, dobrym człowiekiem, ale ja nic nie czuję. Mam wrażenie, że wszystko robię na pokaz przed samą sobą. Nie wiem, czego chcę. Nie mam ochoty się modlić, rozmawiać z ludźmi. Czuje się jak pusta lalka barbie. Nienawidzę siebie.
16-latka
Bezsensowne odsuwanie się
Coraz bardziej odsuwam się od rówieśników. Lubię spacery po lesie, lubię książki, jestem religijna i nie mogę już słuchać, jak koleżanki w kółko rozmawiają o chłopakach i kosmetykach. Jednocześnie bardzo siebie nie lubię, męczę się sama ze sobą, opuszczam się w nauce. Co robić, żeby zaczęli mnie lubić?
Samotna
