wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2702 | WYNIKÓW
Zmanipulowany
W nowej klasie poznałam świetnego kolegę. Polubiliśmy się. Zaprosił mnie na wesele kuzyna, a wtedy ja jego na wesele brata. Gdy jedna z koleżanek zauważyła, że on mnie wyróżnia, zaczęła się koło niego kręcić, zachowywała się nachalnie i są już parą. Ale on siedzi zamyślony i spogląda na mnie co jakiś czas. Ona do niego mówi, a on ją jakby zbywa. A może to ja robię sobie jakąś niepotrzebną nadzieję? Nawet nie mam okazji z nim ani z nią porozmawiać sam na sam, bo ona chodzi za nim krok w krok. Codziennie w modlitwie zawierzam tą sprawę Bogu. Odpuścić czy walczyć? Bardzo za nim tęsknię, wiem, że do siebie pasowaliśmy, natomiast oni jako para to jakiś żart.
17-latka
Niepewność
Od niedawna mam chłopaka. Widzę, że mu bardzo zależy i że coś czuje. Zaczyna myśleć nawet o naszej wspólnej przyszłości. Jedyny problem jest taki, że ja nie wiem, czy czuję to samo, czy go kocham, czy po prostu jestem zauroczona, czy tylko potrzebuję się do kogoś przytulić, porozmawiać. Nie chcę go rozczarować, ale nie chcę robić nic wbrew sobie. Proszę o rade.
16- latka
Jak zwiększyć kontakt?
Zakochałem się w dziewczynie z mojej klasy. Po szkole piszemy ze sobą. W szkole niby się tam dogadujemy, ale i tak mało rozmawiamy. Ogólnie w naszej klasie dziewczyny mało rozmawiają z chłopcami. Na przerwach staram się siadać koło niej na ławce, ale za mną przychodzą chłopcy i mnie np. pchają. Uważam to za trochę dziecinne. Denerwuje się, że więcej rozmawiamy przez Internet a nie w świecie realnym. Boje się tak trochę po prostu podejść na przerwach porozmawiać. Nie liczę na jakieś chodzenie czy coś bo wiem, że jesteśmy jeszcze za młodzi. Co mogę zrobić, żeby zwiększyć z nią kontakt? Jak poznać, czy jej się podobam?
6-klasista
Mam czas...
Przeżyłam dzisiaj takie miłe chwile. Rozmawialiśmy, potem on poszedł, ale wrócił, szukał mnie, ucieszył się, gdy mnie dojrzał. Ponoć zakochanie zaczyna się tak: najpierw zauważa się kogoś wśród tłumu, potem samemu się go wypatruje, myśli się o nim coraz częściej, w końcu nie umie się przestać, aż ta osoba zaczyna się śnić i nie można sobie wyobrazić życia bez niej. Ciekawe. Ale ja mam tylko 14 lat i nie ma co się martwić. Mam czas. Dużo czasu. Całe życie…
14-latka
Pesymizm w środku lata
Mieszkam na wsi. Nie ma w pobliżu lasów, nie ma jezior, rzeki. Moich rówieśników bardzo mało, do tego nieciekawi. Nigdzie nie wyjechałam i nie wyjadę. Zresztą, nawet nie znam dobrze najbliższego miasta. Moje koleżanki spędzają wakacje poza domem, czuję się więc okropnie. No i najważniejsze- nie mam chłopaka. Nie ma z kim pogadać, nie ma do kogo się przytulic. Siedzę w domu, jest mi ciężko….
Gimnazjalistka
