wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1129 | WYNIKÓW
Z boku na własne życzenie..
Jestem niby lubiana, akceptowana, ale czuję, że żyję trochę obok klasy. Sporo w tym pewnie i mojej winy. Ale męczą i nużą mnie problemy koleżanek, ich fascynacje. Chciałabym poważnie podyskutować na ogólne tematy, ale nie ma z kim. Mam fantastyczną rodzinę, w której dużo żartujemy, kpimy. Każdy z nas ma swoje zainteresowania itd. Mam wrażenie, że jestem inna od rówieśniczek, więc czasami jest mi z tym źle, a czasami dobrze.
15-latka
Czy to ostateczne rozstanie?
Przez 6 lat podstawówki bardzo się lubiliśmy. Chyba z roku na rok bardziej. Łączyło nas poważne podejście do nauki, ale też wspólne zainteresowania, poczucie humoru. Może to nawet było lekkie zauroczenie, ale oboje nie uznajemy chodzenia w tym wieku. Oboje nas to śmieszyło i śmieszy. Niestety, wybraliśmy różne gimnazja. Przez 6 lat podstawówki bardzo się lubiliśmy. Chyba z roku na rok bardziej. Łączyło nas poważne podejście do nauki, ale też wspólne zainteresowania, poczucie humoru. Może to nawet było lekkie zauroczenie, ale oboje nie uznajemy chodzenia w tym wieku. Oboje nas to śmieszyło i śmieszy. Niestety, wybraliśmy różne gimnazja. Tak bardzo się martwię, że nasza znajomość zakończyła się z chwilą ukończenia nauki w podstawówce.
Nastolatka
Nastolatka
Trudne problemy nieśmiałej
Jestem bardzo nieśmiała. I nie umiem sobie z tym poradzić. Wśród koleżanek i przy bliskiej rodzinie jest ok, ale przy osobach, które słabo znam (lub przy bardzo pewnych siebie), bardzo mało się odzywam. Najgorzej jest przy chłopaku, który mi się podoba. Wcześniej spotkaliśmy się 2 razy w większej grupce, a ja nic nie mówiłam. Teraz do niego napisałam, zaproponowałam spotkanie, zgodził się, był bardzo miły, ale ja się nie odzywałam, chociaż miałam tyle do powiedzenia. Na SMS-a z przeprosinami za milczenie grzecznie odpisał, ale na kolejnego już nie. Czy jeszcze raz napisać i zaproponować kolejne spotkanie?
14-latka
Optymistyczne podejście
W gimnazjum koleżanki były dla mnie bardzo niemiłe, sporo wycierpiałam. Stałam się nieufna, rzadko gdziekolwiek wychodziłam, przerwy spędzałam samotnie. Pod koniec III klasy sytuacja się poprawiła. Postanowiłam sobie stanowczo, że w liceum będę odważniejsza, że pójdę na pierwsza spotkanie klas pierwszych, że będę zaczynała rozmowy z koleżankami. Tamten zły czas uważam za zamknięty.
Licealistka
Jak zacząć?
Bardzo podoba mi się koleżanka z klasy. Nie tylko wygląd, ale też charakter. To wartościowa dziewczyna. Oboje nie jesteśmy śmiali. Wiem, że do mnie należy próba nawiązania kontaktu. Ale tak mi trudno- nie mam siostry, w rodzinie sporo chłopaków, żadnej dziewczyny. Boję się, że będzie sztywno, że zabraknie tematów. Nie wiem, że podjąć próbę umówienia się z nią.
16-latek
Najpopularniejsze
- Ministranci ze Starej Wsi
- A co ja z tego będę miał?
- Bóg zaprasza na ucztę
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
