wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1010 | WYNIKÓW
Męcząca nauka
W domu świetnie rozwiązuję zadanie z fizyki, chemii lub matematyki, a jak mam kartkówkę lub sprawdzian, to naglę pamiętam tylko urywki lub zupełnie nic. Nie wiem już co mam robić podobnie jest z geografią, tylko w tym przypadku chodzi o to, że uczę się jej całymi dniami, a i tak nic nie może mi wejść do głowy. Szkołamnie już przerasta, ta ciągła nauka, sprawdziany, kartkówki, to mnie już po prostu
przeraża. Wiem że to gimnazjum i że jest więcej nauki, ale ja już po prostu nie wyrabiam. Uczę się i uczę, a potem i tak dostaję 2,3, lub 4, jedynie z niektórych przedmiotów mam same 5. Denerwuje mnie to, bo w podstawówce miałam dobre oceny.
13-latka
Wszystko stracone?
W gimnazjum poznałam fajnego chłopaka, jest miły, zabawny, przystojny i wszyscy go lubią. Na samym początku wszyscy nasi znajomi twierdzili , że musimy być razem, że on mnie kocha itd. Czasem też powiedział mi coś miłego itp. A teraz on ma pełno koleżanek, z którymi chodził do podstawówki i czasem mnie jakby nie zauważa, powie coś niemiłego. Kiedyś myślałam, że to ten jedyny, ale nie zapytał mnie o numer telefonu ani ja nie mam jego (a do prawie wszystkich innych dziewczyn ma), nie pisze do mnie na fb ani nigdzie indziej ( a z wszystkimi innymi tak) , nie umówił się ze mną nigdzie. Podobno do wszystkich dziewczyn pisze , że są ładne i chce każdą zdobyć. Nie wiem co mam zrobić.
13-latka
Przestrogi licealistki
Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum. Zawsze byłam szczupła, wręcz chuda, ale wtedy chciałam być ciągle w centrum uwagi, zauważona, doceniona, podziwiana, we wszystkim najlepsza. Już wtedy wiedziałam, że nie mogę taka być, ale podświadomość, uczucia, o wszystko było ode mnie silniejsze. Wpadłam na pomysł: anoreksja. Pomyślałam, że kiedy będę ją mieć, to ludzie będą się nade mną rozczulać, a ja będę z tego powodu przeszczęśliwa. To była początkowo największa motywacja, która gdzieś miała też swoje odnośniki, rozgałęzienia, powody mniejsze lub większe. Z czasem jednak musiałam stawać się bardziej wiarygodna. Odeszły słodycze, zaczęłam liczyć kalorie. Chudłam szybko, bo organizm był bardzo młody, dużo się ruszałam, szło gładko. Robiłam to wszystko oczywiście bardzo na pokaz. Potem pojawiły się jakieś pierwsze wyrzuty sumienia, postanowiłam z tym zerwać.
Nadmiar ambicji
Od zawsze byłam bardzo dobrą uczennicą, co roku świadectwa z czerwonym paskiem, zawsze przygotowana do lekcji, odrobione zadania, itd. Męczą mnie straszne ambicje. Dużo czasu poświęcam na naukę, jednak w razie jakiegoś niepowodzenia, złej oceny, bardzo źle na to reaguję- "załamuję się" i cały dzień mam już zmarnowany. Moi rodzice nie stawiają mi wymagań- w razie niepowodzeń, mówią mi, żebym się nie przejmowała. Problem leży we mnie, w mojej głowie i nie wiem, jak sobie z tym radzić. Nie potrafię się nie przejmować. Mam też ogromne kompleksy. Ciągle mi się coś w sobie nie podoba, mimo tego, że jestem podobno bardzo szczupłą. Dziewczyny w gimnazjum, zazdrosne o oceny, ciągle nazywały mnie brzydką i grubą. Teraz ludzie mnie lubią i nie narzekam na brak znajomych
15-latka
Jak reagować?
Chłopacy w klasie mówią, że idzie para, zakochani albo kiedy ślub. Mam już tego dość. Z doświadczenia wiem, że lepiej to ignorować, ale jestem tak zły, że wybucham. No i nie przestanę jej bronić czy pomagać. Zresztą, ostatnio bronię innych i pomagam się uczyć zarówno kolegom jak i koleżankom. Poprawiają oceny z kartkówek nawet na piątki. Co zrobić z chłopakami?
Piątoklasista
