wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1624 | WYNIKÓW
Nie pozwalaj!
Mam koleżankę, która niby się ze mną przyjaźni, ale kiedy chcę się ją o coś zapytać odchodzi, nie odbiera telefonów. Jak się pomylę, to na mnie krzyczy. Jednak kiedy to jej się coś pomyli, mówi, że to moja wina, bo z nią siedzę w ławce. Według niej nie mogę rozmawiać z innymi koleżankami, tylko z nią. Jak jesteśmy same, nie daje mi dokończyć zdania, kiedy chcę się już z nią nie przyjaźnić. Koleżankom ta dziewczyna również się nie podoba. Co mam zrobić?
12 latka
Jak okazac uczucie?
Poznaliśmy się na oazowym wyjeździe. Od razu poczułem ,ze to wyjątkowa dziewczyna, że takiej od zawsze szukałem. Spędzaliśmy razem wiele czasu- rozmowy, spacery, wspólne działania. Teraz dzieli nas odległość. Tak bardzo chcę, by nasze uczucie przetrwało. Jednak niczego sobie nie wyznaliśmy, nie obiecaliśmy, bo to zbyt poważne sprawy, a oboje nie chcemy rzucać słów na wiatr. Zostawiamy wszystko Bogu, niech nas prowadzi. Jak jej okazywać uczucie, bo nie chce pisać banalnych słów, a wiem, że dziewczyny są wrażliwe.
16-latek
Tęsknota za marzeniem
Z kolegą miło się rozmawiało. Wydawało mi się, że mnie lubi, że się podobam. Ale to trwało krótko. Potem mnie unikał. A gdy go szukałam w szkole, podchodziłam, to śmiał się ze mnie głośno, udawał, że nie rozumie, o co mi chodzi. Co zrobić, by znowu z nim rozmawiać? Tak mi na nim zależy, zakochałam się w nim!
14-latka
Brak harmonii
Okropnie się zmieniłam, gdy tylko zaczęłam studia. Uczę się rzetelnie, pilnuje, by nie było zaległości, każdego oceniam pod kątem tego, czy znajomość z nim może mi się przydać. Zrobiłam się zimna, wyrachowana i bezduszna jak większość ludzi otaczających mnie teraz. Każdy kontakt, który nie jest interesowny, wydaje mi się stratą czasu. Naśladuję koleżanki w zachowaniu, ubiorze. Męczę się sama ze sobą.
Studentka I roku
Refleksje samotniczki
Jestem typem samotnika. Od dziecka lubiłam bawić się sama. Często słyszałam: "czemu nie pójdziesz do dzieci? czemu nie pobawisz się z koleżanką?". I szłam, bawiłam się z dziećmi, ale jeśli miałam okazję, czmychałam w jakiś kąt, gdzie za towarzyszkę zabaw służyła mi moja wyobraźnia. Nie pamiętam, żebym nudziła się sama ze sobą. I tak jest do teraz- nawet jeśli nic aktualnie nie robię, to zawsze nad czymś się zastanawiam, o czymś rozmyślam. Tymczasem panuje jakieś straszliwe parcie na posiadanie znajomych, towarzystwa, na zabawę. Pod koniec gimnazjum dałam sobie wmówić, że to moja wyłączna wina, że nie posiadam dużego grona znajomych, że nie wychodzę często, nie bawię się i nie imprezuję- co więcej, że to jest czymś wielce nagannym i powinnam "czym prędzej to zmienić, żeby nie być dzikusem!". A bycie dzikusem jest nielegalne.
Wyjazd przyjaciółki
Moja najlepsza i jedyna przyjaciółka wyjechała za granicę. To dla mnie cios nie do wytrzymania, gdyż przez 4 lata razem siedziałyśmy, razem spędzałyśmy wszystkie przerwy. Najgorsze, że w naszej klasie wszystkie dziewczyny dobrały się parami i teraz jestem strasznie samotna. To jest okropne i ledwo daję radę, by w szkole nie płakać.
4-klasistka
Punkt zaczepienia
Bardzo spodobał mi się wartościowy chłopak, który wyżywa się w sporcie. Uczymy się w sąsiednich szkołach, znam jego imię, zwróciłam na niego uwagę na meczu. Pozbierałam informacje, znalazłam jego profil na f-b. Czy można do niego napisać? Tak dobrze grał na ostatnim meczu! Wiem, że sytuacja jest beznadziejna.
Licealistka
