wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 388 | WYNIKÓW
Aby moi rodzice byli znowu razem
Drogi Mędrcze Dyżurny! Mam osiem lat. Moi rodzice nie są razem od trzech lat. Kiedyś bardzo długo modliłam się do Pana Boga, aby moi rodzice byli znowu razem, ale teraz straciłam nadzieję. Co mam zrobić? Bardzo mi przykro z tego powodu. Dlaczego, skoro modlę się o coś dobrego, Pan Bóg mnie nie wysłuchuje? Marysia
Zapraszaj i daj świadectwo
Moja przyjaciółka chodzi do Kościoła „w kratkę". Twierdzi, iż nie odczuwa potrzeby uczestniczenia we Mszy Świętej, a chodzi tylko po to, by sprawić mi przyjemność (wiem, że nie o to chodzi, ale czy to już jakiś postęp?) Nie jestem pewna, co robić. Czy dalej namawiać ją na msze i nabożeństwa z nadzieją, że dostrzeże w tym sens, czy stwierdzić, że to jej życie, jej wybór, nie chce to nie, droga wolna? Na razie nieustająco się za nią modlę.
15-latka
Reflksje przed 17 urodzinami
Nie mam sprecyzowanych planów na swoją przyszłość. Wiem, że chcę podjąć się zawodu, w którym będę miał kontakt z ludźmi. Nie chcę narażać mojej rodziny na koszta, dlatego staram się zapomnieć o renomowanych uczelniach. Chcąc odciążyć domowy budżet, wybrałem pobliskie liceum. Mam rodzeństwo i kocham je. Nie rozumiem szufladkowania ludzi i ,,lansu'' na podstawie ukończonych uczelni czy zasobności portfela. Jeżeli będzie się ambitnym, można osiągnąć cel. Nie poddaję się, chcę być dobrym człowiekiem. Nie piję, nie palę, dlatego niektórzy znajomi patrzą na mnie z półuśmiechem. Nie przeszkadza mi to. Zastanawiałem się nad medycyną, ale najbliższy uniwersytet z tym kierunkiem jest daleko, a koszta mówią same za siebie. Mam nadzieję, że odnajdę swoją drogę. Powierzam się Matce Bożej Częstochowskiej, nie raz ratuje mnie z różnych sytuacji. Ideał ze mnie żaden. Dostałem wiele: mam kochającą rodzinę, która chce mojego dobra. Mam nadzieję, że odkryję swoje powołanie do zawodu.
17-latek
Zbyt wiele żądasz
Pierwsza klasa gimnazjum - zakochałem się. Zostaliśmy przyjaciółmi. Po wakacjach podszedłem do tej sprawy z dystansem. Zmądrzałem i zacząłem być opanowany, spokojny, ale z poczuciem humoru. Skutek był taki że oddaliliśmy się od siebie. Wszystko skończyło się tak, że już całkiem straciłem nadzieję na bycie razem. I nie chodzi mi o "zabawę w chodzenie", tylko o zwykłą miłość, bez żadnych umów, wymagań, chodzenia
14 latek.
