wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1697 | WYNIKÓW
W obronie godności
Nasza przyjaźń jest dziwna. Ona mnie poniża, wyśmiewa, rozkazuje, kpi ze mnie przy innych. Dawniej myślałam, że na tym polega pokora osoby wierzącej, że trzeba takie zachowania znosić. Ale teraz ona kpi też z mojej wiary, a ja czuję, że tak dalej nie może być. Tylko jak to powiedzieć, jak się zachować, by to jednocześnie było zgodne z Dekalogiem?
14-latka
Niesamowita zmiana- świadectwo
Pierwszy raz napisałam do Pani jakieś 6 lat temu. Byłam zagubioną nastolatką, uważałam, że jestem brzydka, niepotrzebna, niekochana, nic warta - chyba standardowy problem nastolatek. Uważałam, że moi rodzice mają mnie za nic, że nigdy nie uda mi się dorównać siostrze, a moje życie to pomyłka. Teraz, gdy patrzę na to wszystko z perspektywy czasu, to chce mi się śmiać z tych problemów, chociaż wtedy to myślałam, że kończy się świat. Wiem, że byłam bardzo niedojrzała, choć oczywiście wtedy czułam inaczej. Minęło kilka lat, poszłam do liceum, potem na studia (skończyłam I rok) i nauczyłam się kilku rzeczy:
Koniec przyjaźni?
Przyjaźniliśmy się dosyć długo. No i nagle on powiedział, że czuje coś więcej i czy chciałabym z nim chodzić. Zgodnie z prawdą powiedziałam, że z mojej strony to przyjaźń i nic więcej. No i nastąpił koniec. Unika mnie, mowy nie ma o dawnych relacjach. Jest mi bardzo przykro, tęsknię za tamtym czasem, brakuje mi go. Co mogę zrobić?
Gimnazjalistka
