wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7177 | WYNIKÓW
Ucz się ucz, bo nauka to potęgi klucz
Jeśli ktoś prowadzi pamiętnik, taki, do którego wpisują się koleżanki i koledzy, i bliższa i dalsza rodzina, to pewnie wśród różnych mądrych zdań i rad życiowych jest i ta: „Ucz się, ucz, bo nauka to potęgi klucz...” i tak dalej. Druga część już bywa różna, dlatego w tym miejscu zakończę. Ale zaciekawiło mnie skąd wzięły się te słowa. I co się okazało?
Widziane z boku
Bardzo często, gdy mam fajny dzień i cieszę się z sukcesów w szkole, wszystko psuje nieprzyjemny wieczór. Nie zawsze tak jest, ale jednak zdarza się to bardzo często. Zazwyczaj ja kłóciłam się z rodzicami, ja kłóciłam się z moją siostrą, albo moja siostra z rodzicami. Ostatnio siostra pokłóciła się z rodzicami. Po nieprzyjemnej wymianie zdań, do której się nie wtrącałam, w domu zapanowała niemiła atmosfera. Postanowiłam, że nie będę stać z założonymi rękami. Chciałam im wytłumaczyć bezsens kłótni, ale mama powiedziała, że jestem jeszcze mała i nie zrozumiem. Zyskałam tylko dodatkową porcję płaczu. Mam dość tych prawie codziennych kłótni. Jak im zapobiec?
Gimnazjalistka
Gimnazjalny szok
W tym roku poszłam do gimnazjum i przeżyłam szok. Wcześniej myślałam, że jestem ładna (może nie jakaś piękna, ale dostrzegałam w sobie to coś), sądziłam też, że umiem się ładnie ubrać. Myliłam się. W nowej szkole ujrzałam mnóstwo ładnych dziewczyn ubranych w markowe ciuchy, na które mnie i tak nie stać. Nagle dostrzegłam wszystkie mankamenty swojej urody. Sądziłam, że chociaż w nauce zabłysnę, bo w podstawówce byłam najlepsza. Ale tu też klops. Chociaż się bardzo staram, to przegoniła mnie dziewczyna, z którą zawsze rywalizowałam. Już nie daję rady. Nie wiem, co się ze mną dzieje.
13-latka
Woli kolegów
On był kiedyś moim przyjacielem. Chodziliśmy na długie spacery, byliśmy w kinie, trzymaliśmy się za ręce, odwiedzaliśmy się wzajemnie, gdy byliśmy chorzy. Jednak nie rozmawiałam z nim nigdy o moich uczuciach do niego, ponieważ taka rozmowa wydawała mi się zbędna. Jeszcze całkiem niedawno byliśmy nierozłączni, ale ostatnio spędza ze mną coraz mniej czasu. Woli spędzać przerwy z kolegami z klasy niż ze mną. Ostatnio zaczęłam chorować, a on nawet do mnie nie zadzwonił. Czuję się odrzucona i nie wiem co mam teraz zrobić.
15 latka.
Zagubiona w labiryncie
Naprawdę mam jakieś zaburzenia psychiczne. Nie potrafię pojąć świata, wszystko jest mi obce i nie umiem tego
wszystkiego zrozumieć, nie ma w tym logiki. Życie to naprawdę trudna sprawa i coraz bardziej gubię się w tym labiryncie. Nadal się z nikim nie dogaduję, często wszystko mnie drażni. Jestem naprawdę okropną osobą i nie dziwię się, że wszyscy mnie odrzucają.
Na wojennej ścieżce
Gdy byłam na urodzinach przyjaciółki wszyscy oprócz mnie patrzyli na
idiotyczny według mnie program. Powiedziałam co o tym programie myślę i jedna z koleżanek powiedziała że to ja jestem idiotyczna. Zdenerwowałam się i powiedziałam, że jak ona śpiewa wychodzi to na jedną, wielką katastrofą. Wtedy ona zaczęła mnie mieszać z błotem i karykaturować moje śpiewanie. Od tego dnia po raz kolejny jesteśmy znowu na wojennej ścieżce. Co z tym zrobić?
Nastolatka
Najnowsze w serwisie
- Przypowieści Pana Jezusa
- Mieć kogoś w nienawiści
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
