wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1813 | WYNIKÓW
Jak przekonać rodziców?
Bardzo chciałabym mieć komórkę dotykową. Rodzice twierdzą, że to zło i tylko uzależnia. Nie jestem typem człowieka, który przesiaduje po kilka godzin przed komputerem czy smartfonem ( w moim przypadku komputerem). Chciałabym ją mieć, żeby robić zdjęcia, kontaktować się z innymi albo uczyć się. Raz próbowałam porozmawiać z mamą, ale ona tylko powiedziała, że nie dostanę i koniec. Rodzice nawet nie rozumieją, jak czasem może być pomocna komórka dotykowa, bo sami takiej nie posiadają...
Czternastolatka
Czy trzeba imponować?
Ostatnio mam potrzebę bycia z kimś. Chciałabym być dla kogoś ważna. Wiem, że nastoletnie związki są dziecinne i może trochę żałosne, ale chciałabym kogoś sobą zainteresować, tylko że za bardzo nie mam czym. Czy jest sens szukać zainteresowania u jakiegoś chłopaka? Jeśli tak, to jak mogę komuś zaimponować?
15-latka
Pierwszy krok
Czytałem Pani odpowiedzi i mam pytanie o konkrety. O co w sumie chodzi, gdy Pani pisze, że do chłopaka należy pierwszy krok. W naszej klasie jest wysportowana i ładna dziewczyna. Często nas kopała, droczyła się z nami. Teraz już nie. Sporo czasu spędzała z kolegą na rozmowach. Od kilku dni ciągle się mi przygląda.
6-klasista
Rodzice po rozwodzie
Moi rodzice już są po rozwodzie. Lada dzień tato się wyprowadzi. Wiem, że skończą się kłótnie, które były i są okropne. Od rozwodu mamy ciągle nie ma w domu. Boję się, że gdy tato się wyprowadzi, to do domu zaczną przychodzić ciągle goście- nowi znajomi, koleżanki. Przyjaciel mamę i tak zostawił, pewnie nawiązuje nowe znajomości. Martwię się.
Nastolatka
Delikatny początek
Oboje jesteśmy w 2 klasie gimnazjum, jednak on, wydaje się o wiele dojrzalszy od rówieśników. Jeszcze w tamtym roku mieliśmy znakomity kontakt, to było można nazwać przyjaźnią. On wiedział, że mi się podoba, ja wiedziałam o jego uczuciu w stosunku do mnie. I prawie sie udało ale... Za bardzo baliśmy się o relacje, jak będzie po zerwaniu. Potem była przerwa, kontakt się urwał, ale mi strasznie tego brakowało. Pisaliśmy, rozmawialiśmy, ale już nie tak jak kiedyś. Dodam, że to on zawsze zaczynał konwersacje. Wczoraj umówiliśmy się na spacer we dwoje. Rozmawialiśmy o wszystkim, śmieliśmy się, wszystko jak dawniej. Ale czułam, że to nie był taki przyjacielski wypad i... on chyba też. Wiele gestów, rozmów. Doszło prawie
do pocałunku. Co mam o tym myśleć i czy się w to angażować? Niech Pani nie myśli, że to przelotne uczucie, bo trwa już od ponad roku...
Prawie 15-latki
