wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 5852 | WYNIKÓW
Przyjaciółka w ciemnej dolinie
Pod koniec gimnazjum miałam ciężki okres, gdy biegałam na imprezy, paliłam, piłam, zawierałam nieciekawe znajomości. Ale to już przeszłość. Jestem wierząca, praktykująca, mam plany i marzenia. Martwię się jednak o przyjaciółkę, która nie widzi nic złego w tym, że żyje ze swoim chłopakiem, ale oboje deklarują się jako wierzący, chodzą na spotkania grupy, ale też ciągle imprezują. Dyskutujemy, ale to jak grochem o ścianę.
Licealistka
Niechęć do ludzi
Sama z sobą się męczę, bo tak rzadko mam dobry humor, nie uśmiecham się prawie wcale i chyba dlatego jestem samotna. Dużo czytam, ale potem tym bardziej nie chce mi się wracać do rzeczywistości, która jest taka inna. Gdy się poważnie nad wszystkim zastanowiłam, doszłam do wniosku, że nie lubię ludzi, prawie nikogo.
15-latka
Problem z matematyką
W tym roku szkolnym przeniosłem się do nowej klasy, bo wcześniejszej dokuczali mi. Od tego roku jest nowa nauczycielka od matematyki. I tu zaczęły się problemy. Na lekcjach idzie mi bardzo dobrze. Na sprawdzianach okropnie, a na próbnych sprawdzianach szóstoklasisty idzie mi bardzo dobrze. Mam praktycznie same 3 i kilka 5. Tróje mam z kartkówek i prac
domowych. Zaś te kilka 5 to za prace dodatkowe. Chciałbym wybrać się do katolickiej szkoły, ale tam potrzebne są dobre stopnie. Ocen z matematyki nie chce rodzicom ujawnić, bo będzie krzyk. Niestety, rodzice są zapracowani. Tata jest tylko w weekendy, mama
godzinami siedzi w pracy, a brat mi wiecznie dokucza. Naprawdę nie wiem co
mam zrobić. Proszę o pomoc.
Szóstoklasista
Niepokoje gimnazjalistki
Jestem w gimnazjum i mam straszny problem ze stresem. Codziennie rano, gdy wstaję i wiem, że muszę iść do szkoły od razu jestem spięta. Uczę się
dobrze i mam fantastyczny kontakt z rówieśnikami, nauczyciele bardzo mi odpowiadają, lecz gdy nauczyciel prosi, żebym podeszła do tablicy lub coś
powiedziała, to mam ochotę zapaść się pod ziemię. Problem leży po prostu w mojej głowie... nie wiem jak sobie z tym poradzić. Druga sprawa to oczywiście chłopak. Wiem, że to może wydać się infantylne i już nudne, ale podoba mi się bardzo jeden taki. I cenię Go pod każdym względem. Na początku wydawało mi się, że On też jest mną zainteresowany, ale teraz zaczynam mieć co do tego wątpliwości. Ostatnio "przypadkowo" Go widziałam i nagle zwolnił kroku i zaczął uśmiechać się i śmiać do kolegi. Moim zdaniem to było pozytywne, ale nie jestem pewna. A poza tym jest kilka lat starszy. Strasznie mi zależy i nie mogę sobie wybić z głowy, jak na mnie patrzył- tego szczerego wzroku i tego uczucia spokoju i bezpieczeństwa kiedy przy mnie stoi i kiedy się uśmiecha. Co mi Pani radzi w tej kwestii?
Gimnazjalistka
Brak wzajemności bez końca
Od 4 lat jestem zakochana w chłopaku, jesteśmy przyjaciółmi, spotykamy się
w grupie. Ale mam dość, cierpię, bo on wciąż mnie nie dostrzega jako dziewczyny. Na naszym pierwszym spotkaniu po wakacjach poczułam się w naszej grupie źle. Napisałam mu o tym, że się zmieniłam, spoważniałam, a on na to, że też się zmienił, bo właśnie zakochał się w mojej przyjaciółce, która go nie chce. Pytam Boga dlaczego znowu mam cierpieć. Nie miałam ochoty nawet dziękować Bogu za ten dzień.
Gimnazjalistka
Czy trzeba imponować?
Ostatnio mam potrzebę bycia z kimś. Chciałabym być dla kogoś ważna. Wiem, że nastoletnie związki są dziecinne i może trochę żałosne, ale chciałabym kogoś sobą zainteresować, tylko że za bardzo nie mam czym. Czy jest sens szukać zainteresowania u jakiegoś chłopaka? Jeśli tak, to jak mogę komuś zaimponować?
15-latka
Dlaczego samotna?
W szkole traktują mnie jak głupią dlatego, że jestem uczciwa wobec innych. Po szkole staram się dobrze rozporządzać czasem. W domu jestem ciągle zajęta, bo odrabiam lekcje i muszę zmywać naczynia i odkurzać. Do tego w szkole i poza nią nie mogę znaleźć kogoś, kto mógłby być moim przyjacielem i kolegą. Każdy myśli teraz tylko o pieniądzach i korzyściach. Co robić?
Czwartoklasistka
Męczący lęk
Stwierdziłam, że boję się ludzi. Bo jak inaczej nazwać to, że przechodząc obok dzieci czy starszych nastolatków, spuszczam głowę, bo boję się, że mnie zaczepią? Że gdy ktoś obok mnie się śmieje, a ja mam wrażenie, że ze mnie? Że mam wrażenie, że każdy otaksowuje mnie i to, co mówię, a najmniejsze potknięcie spisuje mnie na straty? Boję się podchodzić do grupek dziewczyn. Niby mam koleżanki, ale to ja się odsuwam od nich, bo boję się odrzucenia.
Lękliwa
