Przyjaciółka w ciemnej dolinie
Pod koniec gimnazjum miałam ciężki okres, gdy biegałam na imprezy, paliłam, piłam, zawierałam nieciekawe znajomości. Ale to już przeszłość. Jestem wierząca, praktykująca, mam plany i marzenia. Martwię się jednak o przyjaciółkę, która nie widzi nic złego w tym, że żyje ze swoim chłopakiem, ale oboje deklarują się jako wierzący, chodzą na spotkania grupy, ale też ciągle imprezują. Dyskutujemy, ale to jak grochem o ścianę. Licealistka
Nie można być wierzącym częściowo. Wiara jest wymagająca. Tego między innymi nie potrafią zrozumieć muzułmanie, że chrześcijanie tak lekko, pobłażliwie traktują wiarę. Papież podkreśla, że najbardziej szkodzą obrazowi chrześcijaństwa tak zwani letni ludzie. Trochę wierzą, ale niekoniecznie wszystkiego przestrzegają, wybierają z dekalogu to, co dla niech wygodne. Czyli sami przybierają rolę Boga. W rozmowach z przyjaciółką zawsze mocno podkreślaj, że się o nią i o jej zasady martwisz. W podejściu przyjaciółki niedobre jest to, że zła nie uznaje za zło. Taki relatywizm jest niebezpieczny dla niej samej. W pewnym momencie może stracić rozeznanie jak to jest z poczuciem dobra i zła. Pytaj, jak sobie radzi z sakramentem pokuty. Bo jeśli nie żałuje i nie chce się poprawić, to w zasadzie nie powinna nawet do spowiedzi przystępować. Módl sie za nią i powiedz jej to. Ale ta sprawa ma też drugą stronę. Otóż wiele ludzi musi przejść przez "ciemną dolinę", by potem z całym przekonaniem z niej wyskoczyć i to wysoko. Ty już tam byłaś i teraz masz rozeznanie dobra i zła. Może w tej chwili przyjaciółka jest na tym etapie? I może Twoja pomoc i Twoja rola to tylko towarzyszenie jej, mówienie jej prawdy, ale nie odtrącanie jej. Właśnie przez swoją postawę możesz wiele dobrego zdziałać, bo mimo wszystko ona Cię obserwuje, Twoje słowa do niej docierają i pewnego dnia wydadzą owoc. Póki co ona bardzo stępia swoją wrażliwość. Wybiera starożytny hedonizm, czyli czerpanie przyjemności bez żadnej odpowiedzialności. To jest nudne i pozbawione
Zadaj pytanie:
