wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 803 | WYNIKÓW
Myśl optymistycznie
W klasie jest chłopak, który bardzo mi się podoba i zależy mi na nim. W ostatnim czasie zbliżyliśmy się do siebie . Często ze sobą rozmawiamy i piszemy. Czasem wychwytywałam słowa, które mogłyby znaczyć, że mu też na mnie zależy. Słyszałam, jak w rozmowie z kolegą mówił, że jakaś dziewczyna do niego napisała, był z tego powodu taki dumny, mówił, że zmieni szkołę. W tamtym roku opuściła mnie już najlepsza przyjaciółka. Nie zniosę kolejnej straty. Boję sie mu powiedzieć co czuję, bo kiedyś zostałam odrzucona i nie chcę znowu tego przeżywać.
15-latka
Karuzela uczuć
Od kilku dni mój kolega w klasie prawi mi komplementy, wyraźnie się mną interesuje, pisze po lekcjach, zaprosił mnie nawet do kina. Jest miły, dowcipny, kulturalny, ale nie jest w moim typie. Lubię go, ale jako kolegę. Żadne konkretne słowa nie padły, ale nie chcę mu sprawić przykrości. Tymczasem podoba mi się inny chłopak z klasy, który nie zwraca na mnie szczególnej uwagi. Nie wiem, jak mam postąpić.
16-latka
Niepotrzebne obawy
Miałam dobrego kolegę, ale zaczął mi się podobać, ja mu też. Wreszcie poprosił mnie o chodzenie. Miałam wiele wątpliwości, ale zgodziłam się. Od początku było źle, ciągle kłótnie, on się obrażał, mówił, że ja go chyba nie lubię, a mnie wszystko drażniło. Poprosiłam o kilka dni przerwy, on znowu obrażony. Nie chcę z nim chodzić, ale jak to rozwiązać? Tak bym chciała cofnąć czas. Strasznie cierpię z powodu tego, co się stało.
Zmartwiona
Rozbieg i planowanie
Zaczynam naukę w gimnazjum, mam tyle przedmiotów. Zapisałam się też na treningi, 6 godzin w tygodniu i na angielski, godzina. Chciałabym też chodzić na oazę. W szkole podstawowej świetnie się uczyłam. Nie miałam żadnych zajęć i przez to miałam mnóstwo wolnego czasu. Boję się, że to się zmieni. Nie wiem, czy sobie poradzę. Jak dobrze zorganizować sobie czas?
13-latka
Jezus przebaczył
Koleżanki się na mnie obraziły, bo ostro sprzeciwiłam się pijaństwu na wycieczce. Wmieszały w tę sprawę dziewczyny mające zamiar popijać, więc one też mnie unikają, nie odpisują, nie odbierają telefonów. Zrezygnowałam z wycieczki. Rodzina mnie wspiera, brat rozśmiesza, ale mi żal. Żal mi tych chwil razem spędzonych, wpisów do pamiętnika. Ile razy siedziałam cicho, kiedy nie zgadzałam się z ich opiniami. Ile razy uśmiechałam się mimo że byłam na nie zła? Czuję się trochę jak Jezus (choć nie ma co porównywać jego cierpienia z moim) opuszczony i zdradzony.
Szóstoklasistka
