wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7177 | WYNIKÓW
Miej własny styl
Moja rodzina nie ma zbyt wiele pieniędzy i nie stać mnie tak jak koleżanki na najmodniejsze stroje. Czuję się przez to gorsza, taka szara. Dobra koleżanka jest radosna, zawsze w dobrym humorze i całkowicie zmieniła styl na emo. Ma ładnie ścięte włosy, stała się jeszcze bardziej popularna. W dodatku podoba mi się chłopak, który chodzi już z dziewczyną i na mnie nawet nie spojrzy. Jestem bardzo niska i chyba to też nie podoba się chłopakom. Tak bym chciała też mieć jakiś styl, myślę, czy nie upodobnić się do koleżanki. Tylko, że mama może być przeciwna.
Gimnazjalistka
Sama sobie winna
Bardzo podobał mi się pewien kolega. Kochałam się z nim skrycie. Przyjaciółka trochę wiedziała, ale niedokładnie. Spytała, czy byłabym zła, gdyby próbowała go sobą zainteresować. Powiedziałam, że spoko, że nie mam nic przeciwko. W środku wszystko we mnie krzyczało, że ja go kocham. Ona pytała jeszcze kilka razy, zawsze zapewniałam, że nie ma sprawy, no i zostali parą. Cierpię straszliwie. W dodatku ona szczegółowo opowiada o ich spotkaniach. Nie wychodzę do ludzi, siedzę w domu, płaczę. Samotna jazda na rowerze nie pomaga. Czuję, że ja i on jesteśmy sobie przeznaczeni.
Gimnazjalistka
Wielkie zmiany
Wymazuję z mojego umysłu ciągłe poczucie zagrożenia, nastawienia na coś złego. Staram się dobrze myśleć nie tylko o sobie, ale także o innych; wyzbywam się sceptycyzmu; otwieram na ludzi i wydarzenia! Jeśli coś mi się nie udaje, nie krzyczę w duchu: co ze mną nie tak? Mówię sobie, że są różne okoliczności, uśmiecham się i czekam, aż będzie lepiej. Powoli, powoli wyzbywam się potrzeby uznania innych, coraz bardziej wierzę w swoje możliwości. Nie czuję strasznego, chorobliwego wstydu, który często pojawiał się nieświadomie, a ja bezwiednie poddawałam się jego ciężkiej mocy.
Studentka
Klasowe ogniska
Jestem raczej lubiana z klasie, ale nie biorę udziału w życiu towarzyskim. Po raz kolejny zaproszono mnie na ognisko. Ale sama się bałam, że tam będzie alkohol i papierosy. Niby mam zasady, ale przecież człowiek czasami sam siebie nie rozumie. Mama mi zabrania wyjazdów na klasowe imprezy, nawet, jeśli mam zapewniony powrót. Ostatnio dochodzi między nami do kłótni, bo ile można się uczyć. Czuję, że omija mnie coś ważnego, że następnym razem już mnie nie zaproszą. Oni się bawią, a ja tu siedzę i płaczę.
Gimnazjalistka
Zagubienie w uczuciach i myślach
Obawiam się, że będę taką osobą, która na siłę szuka sobie kogoś. Chciałabym móc wreszcie poczuć, jak to jest, w końcu ten wiek tak ma, ale obawiam się, że mogę przez tę niestabilność zranić kogoś lub samą siebie. Być może jest to spowodowane tym, że rok temu myślałam, że wreszcie sie w kimś zakochałam. Ponad dwa lata lubiłam tego chłopaka 'tak bardziej'. Dowiedziałam się, że umawia się z moją przyjaciółką i wszystko prysło. Po kilku miesiącach pojawił sie ktoś inny, naprawdę wartościowy chłopak. Przeraża mnie moja niestabilność. Mam wrażenie, że zachowuję się nielojalnie wobec poprzedniego uczucia.
Nastolatka
W obronie godności
Nasza przyjaźń jest dziwna. Ona mnie poniża, wyśmiewa, rozkazuje, kpi ze mnie przy innych. Dawniej myślałam, że na tym polega pokora osoby wierzącej, że trzeba takie zachowania znosić. Ale teraz ona kpi też z mojej wiary, a ja czuję, że tak dalej nie może być. Tylko jak to powiedzieć, jak się zachować, by to jednocześnie było zgodne z Dekalogiem?
14-latka
Nietypowa sytuacja
Mam świetnego przyjaciela, lubimy żartować, a ostatnio, gdy ktoś dogadywał, że nadajemy się na parę, on stwierdził, że przecież jesteśmy parą, ja to poparłam i zaczęła się nasza „zabawa”, w której chcieliśmy zakpić z klasy. Tylko, że ja nagle poczułam, że to nie są żarty. Dostaję szału, gdy kręcą się koło niego koleżanki. On też się jakby obraził o pewnego kolegę. Gdy zapytałam, dlaczego się do mnie nie odzywa, powiedział tyle miłych i czułych słów, że się rozpłynęłam. Ale ogólnie to ja nie chcę tego uczucia. Było dobrze w poprzedniej sytuacji, a ten niepokój, niepewność to mnie denerwuje. Ja tak nie chcę. W dodatku nie mam pojęcia, co on myśli, co czuje, jak to widzi. Mieliśmy iść do jednego liceum, ale w tej sytuacji to będą tylko problemy. Jak się pozbyć uczucia?
15-latka
Mocna osobowość
W klasie jest nas sześcioro, w tym jeden chłopak. Przez ostatnie dwa dni dwie moje koleżanki nie chodziły do szkoły i... wszyscy byli inni. Pozytywnie. Jedna z tych dziewczyn często rozpoczyna zupełnie niepotrzebne kłótnie, ale wszyscy stają w jej obronie. Idą za jej pomysłami, które często są bardzo głupie i takie nie dla mnie. Myślę, że dobrze wiedzą, że to co ona robi nie jest odpowiednie, ale chcą się przed nią popisać. A kiedy jej nie ma w szkole, każdy zachowuje się inaczej, jakby byli mniej spięci. Każdy wtedy jest sobą. Ja staram się być sobą zawsze, ale dziewczyny z klasy i kolega ulegają jej, mówią, że np. fajna jest tylko ta muzyka, którą ona lubi. Gdy jej nie było, kolega ze mną rozmawiał, żartował, ale gdy ona wróci, nie odezwie się do mnie.
Szóstoklasistka
Trudne sytuacje
Już w podstawówce byłam zakochana w pewnym chłopaku, ale gdy miałam możliwość, by go lepiej poznać, to go nie chciałam. Niby o nim marzyłam, bywałam o niego zazdrosna, ale dla siebie tak naprawdę go nie chciałam. Wczoraj on zaczął chodzić z moją przyjaciółką i to jest dla mnie trudne. Do tego moje 2 przyjaciółki mają chłopaków, planują podwójne randki, a ja martwię się, że nie będą ze mną w ogóle spędzać czasu.
13-latka
