wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 385 | WYNIKÓW
Trudne relacje
Świetnie się uczę, ale w szkole mam niemałe problemy z przyjaźnią. Z pierwszą przyjaciółką nagadałyśmy sobie o wiele za dużo w gniewie i chociaż się pogodziłyśmy, to nie wróciła dawna relacja. Mam nową koleżankę, ale
niezbyt dobrze się rozumiemy. Zawsze wydaje mi się, że ona uważa mnie za
dziecko. Zmieniać to koleżeństwo, czy nadal walczyć o starą przyjaźń?
Szóstoklasistka
Chyba dojrzewam
Chyba dojrzewam, bo cały czas kłócę się z rodzicami i nie umiem radzić sobie z emocjami. Rodzice każą mi się uczyć, przecież mam same 5 i 4. Gdy bawię się z bratem, zawsze są kłótnie. Czasami on zaczyna i wszystko idzie na mnie. Rodzice na mnie krzyczą, a ja się wkurzam i we wszystko kopie potem znowu są problemy. Dużo dziewczyn mi się podoba, ale żadna mnie nie lubi. Ale gdy poznałem dziewczyny z innych szkół, to bardzo mnie polubiły. Ale co to za miłość na odległość.
12-latek
O dojrzałości
Mama była przeciwna moim kontaktom z kolegą zamieszkałym w nieco odległej miejscowości. Mimo tego pisaliśmy, a nawet spotkaliśmy się. Jednak sumienie mi bardzo ciążyło. Chociaż bałam się reakcji mamy, to przyznałam się do spotkań. O dziwo mama przyjęła to spokojnie. Dlatego dzisiaj poprosiłam, by mama zawiozła mnie do niego. Oj, ale był wybuch i awantura, że pakuję się w dziecko. Nie rozumiem mamy.
16-latka
Podobne charaktery
Jak się zachować, w sytuacji, gdy ktoś na nas naskakuje, krzyczy, obwinia? Jak być opanowanym, nie pyskować? Przyznam się szczerze, że jestem osobą bardzo nerwową, więc odpłacam się tym samym, pyskuję i dopowiadam swoje.
A później żałuję i przepraszam. Ostatnio właśnie w ten sposób pokłóciłam się z mamą.
Nastolatka
Wybuchowy charakter
Często kłócę się z moimi rodzicami, zazwyczaj o byle co. Przez to często dochodzi również do nieporozumień między nimi. Zawsze potem przepraszam, ale lepiej jest tylko przez jakiś czas, a potem to znów wraca. Często mam wrażenie, że rodzice mnie prowokują, że wystawiają mnie na jakąś próbę. Jestem wybuchową osobą i oni o tym wiedzą. Ostatnio zaczęłam ich unikać, zamykając się w pokoju ucząc się. Nie wiem, co mam robić.
13- latka.
Same problemy
W podstawówce byłam całkiem samotna, uznawana za dziwaczkę. W gimnazjum znalazłam dobrą koleżankę, potem dołączyła kolejna. Z biegiem czasu wszystko zaczęło się burzyć. One mnie chyba w ogóle nie słuchają, albo słyszą to, co chcą usłyszeć. Niby spędzamy razem czas, ale nie są mi bliskie. Na ostatnim spacerze tak mnie zdenerwowały, że odeszłam bez pożegnania. Nie dogaduję się również z mamą. Czuję się ograniczana przez nią, mam wrażenie że mnie nie słucha. Ciągle się kłócimy. Do tego jedna z przyjaciółek ma już chłopaka, druga kilku adoratorów, a ja?
15-latka
Najnowsze w serwisie
- Zamek dla dzieci
- 80 lat temu ruszyli polscy spadochroniarze
- Kiedy Maryja nie rozumiała Jezusa?
- Most św. Jana zniszczony
- Nie ma lekcji
- Pan Jezus cały czas jest blisko nas
- Sytuacja meteo się uspokaja, ale jest wciąż niebezpiecznie
- Życzę wam dobrego startu w nowy tydzień
- Belka i drzazga
- U Polski bram trzymamy straż
Najpopularniejsze
- Sytuacja meteo się uspokaja, ale jest wciąż niebezpiecznie
- 80 lat temu ruszyli polscy spadochroniarze
- Most św. Jana zniszczony
- Życzę wam dobrego startu w nowy tydzień
- Pan Jezus cały czas jest blisko nas
- Kiedy Maryja nie rozumiała Jezusa?
- Nie ma lekcji
- Zamek dla dzieci
- Już jest!
- Powakacyjna pielgrzymka ministrantów
