wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 72 | WYNIKÓW
Szantaż emocjonalny
Moja koleżanka zerwała z chłopakiem, który jest bardzo niezrównoważony. On grozi, że się zabije, jest ciągle pijany, do tego chyba i naćpany, a jego ojciec wyjechał na kilka dni. Co prawda jego dobry kolega tam chodzi, ale obie się boimy i nie wiemy, co robić. Ona pisze do niego SMS-y, inni z klasy też.
Licealistka
Trudno zrozumieć
Kilka dni przed dyskoteką spytałem ją, czy zatańczymy. Wyraźnie ją to ucieszyło i zgodziła się. Godzinę przed imprezą pytała czy będę, zapewniała, że beze mnie będzie się nudziła. Zdziwiło mnie to, że prawie wszyscy chłopcy przyszli zupełnie pijani. Ona wyglądała wtedy bardzo zjawiskowo, ale jak sie można domyśleć, ledwie mogliśmy zamienić ze sobą słowo, bo wszyscy się do niej rwali (ci pijani). Z jednym z nich się całowała przy wszystkich. Po dyskotece napisała do mnie, jak mi sie podobało, i okazywała radość z tego, że chociaż przez chwilę tańczyliśmy.
W szkole nie rozmawiamy, jednak na fejsie dalej piszemy. Boje się, że ona robi to wszystko tylko dlatego, żeby się ponabijać ze mnie przy wszystkich. Nie wiem, czy zmieniać coś w naszych rzeczywistych relacjach, bo widać, że jest bardzo zainteresowana innymi kolegami. Pisała wiele razy, że
brzydzi się papierosami i alkoholem, a ten chłopak codziennie pije i pali
Gimnazjalista
Pokłóceni, pogodzeni...
Naprawdę chcę wyjść z tego wszystkiego, nie chce w tym tkwić. Protestując przeciwko pijaństwu moich rodziców, przestałam się uczyć, zaczęłam wagarować, pyskować w szkole, ale teraz chcę to zmienić. Nie jest łatwo. Np. teraz mama śpi pijana, taty nie ma, bo jakieś dwie godziny temu pokłócili się. Podejrzewam, że tato zaraz wróci, że znowu się pokłócą, ale potem będą kochanym małżeństwem. Nawet jak się pokłócą, to potem jak gdyby nigdy nic.
Gimnazjalistka
Nie obwiniaj siebie...
Wracałam do domu pustą ulicą. Nie było ciemno, ale wystraszyłam się grupki starszych chłopaków, chyba pijanych. Przeszłam na drugą stronę, oni też. Zaczęłam biec , dogonili mnie, otoczyli, byli straszni, wulgarni, nie wiem, co by było dalej, ale ktoś się pojawił, a ja z płaczem uciekłam. Boję się wyjść, wydaje mi się, że zaraz mnie ktoś zaczepi, ciągle szukam winy w sobie, chociaż jej nie ma. Może powinnam do nich wtedy przemówić?
16-latka
