wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1510 | WYNIKÓW
Skracaj dystans do nieba
Słynny fotograf papieski Arturo Mari po śmierci Jana Pawła II przyjechał kiedyś do Polski. Spotkał się między innymi z grupą uczniów. – Siedzieli przede mną – opowiadał Arturo Mari – patrzyli na mnie szczerymi oczami, a ja w pewnej chwili zorientowałem się, że pośrodku zostawili wolną przestrzeń. Tak, jakby usiedli wokół jakiejś osoby. Powiedziałem im o tym, co właśnie pomyślałem. Że w tym miejscu, pomiędzy nimi jest teraz Papież. I że wciąż żyje wśród nas. I tak chyba jest.
Halo, Boże, to ja!
Ciężko jest mi wyobrazić sobie Boga. A bez tego ciężko jest mi się do Niego
zwracać. Jeżeli z kimś rozmawiam, to widzę Go, wiem gdzie on jest. A modlitwa to przecież rozmowa. A ja nie wiem, do kogo mówię. Tak samo podczas Namiotu Spotkania. Podstawowym punktem jest uświadomić sobie, że Bóg będzie do mnie mówił. A ja nie potrafię.
Dociekliwa
Wszystko wróciło
W zeszłym roku zakochałam się w trochę starszym chłopaku. Byliśmy razem w jednej grupie na dodatkowym angielskim. Wydawało mi się, że on tez na mnie zerka, że cieszy się, kiedy pracujemy razem w parze. W tym roku od września znowu wspólnie trafiliśmy do grupy. Cieszyłam się z tego, jednak pewna dziewczyna zaczęła go zagadywać i się do niego przymilać, a że ja jestem raczej nieśmiała, to nie potrafiłam do niego przy innych zagadać. Zdawało mi się, że teraz on woli ją. Zrezygnowałam z zajęć, próbowałam zapomnieć, ale ostatnio go zauważyłam i wszystko wróciło. Jak nawiązać z nim kontakt?
14-latka
Hosanna w Siedlcach
25 sierpnia w Siedlcach rozpoczyna się trzynasta edycja Hosanna Festival. Ogólnopolski Festiwal Muzyki Chrześcijańskiej będzie trwał do 27 sierpnia. Festiwal rozpocznie się w piątek o godz. 16.00 w sali wielofunkcyjnej przy parafii św. Józefa, gdzie odbędzie się spotkanie uwielbieniowe prowadzone przez ks. Adama Witkowicza.
Czy są jakieś szanse?
Przyjaźniliśmy się jako dzieci, ale potem zawsze jak mnie widział, opuszczał głowę albo odwracał wzrok. Tylko raz swobodnie rozmawialiśmy, gdy spotkaliśmy się w większej grupie. Dowiaduję się, że on o mnie miło się wyraża, że podziwia. Czułam, jak podczas procesji mnie obserwował. Serce ciągnie do niego jak magnez od dobrych kilku lat z przerwami. Napisałam mu kiedyś życzenia, to odpisał, ale kontaktu nie utrzymał. Co Pani o tym myśli? Czy to tylko sentyment do koleżanki z dzieciństwa, czy są jakieś szanse?
Licealistka
