wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 958 | WYNIKÓW
Dobra Nowina o roczarowaniu
Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..
Niewierząca siostra
Moja starsza siostra przestała chodzić do kościoła. Jest studentką. Weszła z jakąś grupkę ludzi i gdy przyjechałam do niej ostatnio powiedziała, że nie chodzi już do kościoła, że jest niewierząca i nie życzy sobie dyskusji na ten temat. Jesteśmy z porządnej katolickiej rodziny. Dla rodziców będzie to straszny szok. Nie wiem, jak się zachować podczas naszych spotkań- czy zerwać z nią kontakt, czy ciągle nawracać?
16-latka
